ارزيابي قابليت داده‌هاي مكاني داوطلبانه در ايجاد منظر سه‌بعدي شهر

روند رو‌به‌رشد جمعيت جهان به‌خصوص در نواحي شهري بر‌ اهميت مدل‌سازي سه‌بُعدي مي‌افزايد؛ چراكه مدل‌هاي سه‌بُعدي برنامه‌ريزي شهري، تجسم شهر، مديريت سيستم‌هاي حمل‌ونقل هوشمند، مديريت بحران شهري و پهنه‌بندي آلودگي‌ها را تسهيل مي‌كنند. هرچند استفاده از مدل‌هاي سه‌بُعدي شهري كه بر‌اساس استانداردهاي موجود همچون CityGML طراحي‌شده‌اند، سبب افزايش كارايي و بهبود نتايج بسياري از تحليل‌هاي مكاني در شهر مي‌شوند، اما به‌طور طبيعي كارايي، اثربخشي و به‌طور كلي كيفيت اين مدل‌ها به‌شدت به داده‌هاي ورودي وابسته است. جمع‌آوري داده‌هاي سه‌بُعدي كه معيارهاي كيفيت را برآورده سازد، به‌صورت تجاري و سنتي با صرف هزينه و زمان بسيار همراه خواهد بود. گسترش فناوري و ظهور امكانات جديد در حوزۀ اينترنت، بستري را براي توليد داده‌هاي مكاني توسط عموم مردم و به‌صورت داوطلبانه فراهم كرده و باعث گسترش مفهوم اطلاعات مكاني داوطلبانه (VGI) شده است. پديدۀ VGI پس از ظهور به‌شدت مورد استقبال پژوهشگران و توسعه‌دهندگان قرار گرفت؛ به‌‌شكلي كه امروزه پروژه‌هاي متعددي همچون OpenStreetMap نه‌‌تنها داده‌هاي دوبعدي بلكه امكان استخراج داده‌هاي سه‌بُعدي را از مشاركت مردم فراهم نموده‌اند. در اين تحقيق روشي براي دستيابي به مدل سه‌بُعدي ساختمان در سطح چهارم جزئيات بر‌اساس استاندارد شناخته‌شدۀ CityGML و به كمك اطلاعات مكاني داوطلبانه پيشنهاد شده است. به‌منظور ارزيابي قابليت روش پيشنهادي، اين روش براي تهيۀ مدل سه‌بُعدي يك ساختمان پياده‌سازي شد و بر‌اساس نتايج به‌دست ‌آمده، ارتفاع ساختمان مطالعه‌شده با خطاي 9 سانتي‌متر نسبت به ارتفاع دقيق آن اندازه‌گيري شد كه اين مقدار بهتر از حداقل دقت لازم براي تهيۀ مدل سه‌بُعدي ساختمان در سطح چهارم جزئيات مي باشد.