تحليل رابطه معرفت امام به نورانيت با معرفت خداوند

برخي از روايات ائمه معصومين از نظر معاريض كلام و عمق آن جزء احاديث صعب مستعصب و دشوارياب است كه براي درك حقيقت آن نياز به فحص و دقت در روايات رسيده از لسان ائمه هدي عليهم السلام است. حديث معرفت به نورانيت اميرالمؤمنين عليه السلام داراي فرازهايي است كه براي دريافت صحيح آن بايد با دقت و حوصله به استخراج منظور آن پرداخت. در اين مقاله سعي ما بر اين است تا از مطلع روايت نورانيت فراز «مَعرِفَتِي بِالنُّورَانِيهِ مَعرِفَهُ اللهِ وَ مَعرِفَهُ اللهِ مَعرِفَتِي بِالنُّورَانِيهِ وَ هُوَ الدِّينُ الخَالِصُ» را مورد بررسي و كاوش قرار دهيم چه اينكه بعضاً برداشت هاي سوء از اين روايت موجب استيحاش افراد ناآشنا به زبان روايات و كلام اهل بيت عليهم السلام مي شود و قطعاً با تأمل و دقت در روايات مي توان بسياري از اين معاريض را با دلالت روشن گره گشايي نمود. زيرا نحوه صحيح تفسير و ترجمه اين گونه روايات بايد مبتني بر عدم تساوي معرفت خالق و مخلوق، تفاوت معني و معاني اسماء و مخلوق بودن اسماء الله به نص و تصريح روايات باشد.