كژتابي و فراهنجاري در زبان عرفاني مولانا جلال الدين بلخي

كژتابي يك اصطلاح ادبي است كه محمل و خاستگاه آن زبان شاعر يا نويسنده است؛ در حقيقت كژتابي و فراهنجاري شامل عبارات و جملات دو پهلويي است كه داراي چند معنا و مفهوم مي باشد، لذا هر هنرمند براي نشان دادن آن ها از دقايق و ظرايف آشكار و پنهانِ كميابي بهره گرفته است .نگارنده معتقد است كه با تتبع و تفحص در آثار مولانا جلال الدين بلخي به گونه هاي مختلفي از كژتابي و فراهنجاري(هنجارگريزي) بر مي خوريم كه در اين مقاله آن ها را به صورت هاي چهارگانه، با عناوينِ: الف: كژتابي ساختاري، ب: كژتابي و فراهنجاري واژگاني ، ج: برجستگي هاي معنايي و كلامي، د: كژتابي و هنجارگريزي در ساختار محتوايي، دسته بندي نموده و براي هر يك از آن ها نمونه ها و مصاديق فراواني ذكر كرده است.ما حصل كلام آن كه زبان داراي كاركردها و توانمندي هاي زيادي است كه هر زبان آور آن ها را به كار مي گيرد تا مجالي براي هنر نمايي بيشتر داشته باشد. مولانا جلال الدين بلخي به عنوان شاعر خلّاق و آگاه، با استفاده از اين ظرفيت هاي زباني و هنرشاعري خود از آن ها بسيار بهره جسته است.