پيش‌بيني اشتياق شغلي، بر اساس بهزيستي روان‌شناختي و اميد به ‌زندگي در معلمان دانش‌آموزان آهسته‌گام

هدف از پژوهش حاضر، پيش‌بيني اشتياق شغلي بر اساس بهزيستي روان‌شناختي و اميد به ‌زندگي در معلمان دانش‌آموزان آهسته‌گام بود. اين مطالعه، يك پژوهش توصيفي تحليلي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل 540 نفر (346 زن و 194 مرد)، از ميان معلمان دانش‌آموزان آهسته‌گام شهر تهران در سال 1398 بود كه تعداد 100 معلم (59 زن و 41 مرد) با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه‌هاي اشتياق شغلي شوفلي و سالانوا (JEQ)، بهزيستي روان‌شناختي ريف و كيز (PBWS) و اميد به زندگي ميلر (LEQ) بود. داده‌ها با روش‌هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه به‌شيوه همزمان در نسخه 24 نرم‌افزار بسته آماري در علوم اجتماعي تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد، اشتياق شغلي با بهزيستي روان‌شناختي (0.36=r) و اميد به‌زندگي (0.39=r) معلمان دانش‌آموزان آهسته‌گام رابطه مثبت و معنادار داشتند. نتايج رگرسيون چندگانه نشان داد، متغيرهاي پيش‌بين به‌طور معناداري توانستند 24.1 درصد از واريانس اشتياق شغلي معلمان دانش‌آموزان آهسته‌گام را پيش‌بيني كنند كه در اين پيش‌بيني، سهم بهزيستي روان‌شناختي بيشتر از اميد به ‌زندگي بود (P 0.05). نتايج حاكي از اهميت بهزيستي روان‌شناختي و اميد به‌ زندگي در پيش‌بيني اشتياق شغلي معلمان دانش‌آموزان آهسته‌گام بود. بنابراين، به‌ مشاوران و درمانگران پيشنهاد مي‌شود، براي بهبود اشتياق شغلي اين معلمان، ميزان بهزيستي روان‌شناختي و اميد به ‌زندگي آن‌ها را افزايش دهند.