اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك بر انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و اجتناب شناختي دانش‌آموزان دختر داراي اضطراب امتحان

هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك بر انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و اجتناب شناختي دانش‌آموزان دختر داراي اضطراب امتحان بود. اين مطالعه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پيگيري دو ماهه بود. جامعه آماري پژوهش شامل دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه داراي اضطراب امتحان شهر شهركرد در سال تحصيلي 98-1397 بود. در اين پژوهش تعداد 30 دانش‌آموز دختر داراي اضطراب امتحان با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب و با گمارش تصادفي در گروه هاي آزمايش و گواه گمارده شدند (هر گروه 15 دانش‌آموز). گروه آزمايش مداخله رفتاردرماني ديالكتيك (لينهان، 2008) را طي دو ماه و نيم و در 10 جلسه 75 دقيقه‌اي دريافت نمودند. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش، شامل پرسشنامه‌هاي اضطراب امتحان ساراسون (QSTA)، انعطاف‌پذيري روان‌شناختي (CFI) و اجتناب شناختي (CAQ) بود. داده‌هاي حاصل از پژوهش به شيوه تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر با استفاده از نرم‌افزار آماري 23-SPSS مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه رفتاردرماني ديالكتيك بر انعطاف‌پذيري روان‌شناختي (p 0.001) و اجتناب شناختي(p 0.001) دانش‌آموزان دختر داراي اضطراب امتحان تأثير معنادار دارد. بر اساس يافته‌هاي پژوهش حاضر، مي‌توان چنين نتيجه گرفت كه رفتاردرماني ديالكتيك با بهره‌گيري از تكنيك‌هاي تحمل پريشاني، پذيرش و خودنظم‌جويي هيجاني مي‌تواند به‌عنوان يك درمان كارآمد جهت بهبود انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و كاهش اجتناب شناختي دانش‌آموزان داراي اضطراب امتحان مورد استفاده گيرد.