بررسي پايداري عملكرد لاين هاي اميد بخش جو با استفاده از روش هاي AMMI و SHMM

به منظور بررسي پايداري عملكرد لاين هاي اميدبخش جو، تعداد 17 لاين به همراه سه ژنوتيپ شاهد در پنج ايستگاه منطقه گرم كشور طي دو سال زارعي 98-1396 در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار كشت و پايداري آن ها با استفاده از دو روش AMMI (آثار اصلي جمع پذير و برهمكنش ضرب پذير) و SHMM (مدل ضرب پذير تغيير يافته) ارزيابي شد. تجزيه واريانس عملكرد دانه با استفاده از مدل AMMI نشان داد كه اثر ژنوتيپ، محيط و برهمكنش ژنوتيپ × محيط در سطح احتمال يك درصد معني دار بود. تجزيه برهمكنش ژنوتيپ × محيط بر مبناي مدل AMMI نشان داد كه چهار مولفه اصلي اول در سطح احتمال يك درصد معني دار بودند و در مجموع 84.7 درصد از تغييرات برهمكنش ژنوتيپ × محيط را توجيه كردند. كم ترين مقدار آماره ميانگين مربعات اختلاف پيش بيني (RMS PD) مربوط به مدل AMMI1 بود و بنابراين تفسير نتايج با استفاده از مدل AMMI1 از اعتبار بيش تري نسبت به مدل AMMI2 برخوردار بود. بر مبناي مدل AMMI1، لاين WB9618 به عنوان لاين با پتانسيل عملكرد بالا و پايداري نسبي عملكرد شناسايي شد. همچنين، بر اساس مدل AMMI2 لاين هاي WB968 و WB969 داراي سازگاري خصوصي به زابل و لاين WB9612 داراي سازگاري خصوصي به مغان بودند. در مجموع، لاين هاي WB9610، WB9617، WB9618 و WB9619 به عنوان لاين هاي با پتانسيل عملكرد مطلوب در اين تحقيق بودند. گروه بندي مكان ها بر مبناي مدل SHMM دو گروه ايجاد كرد كه گروه اول شامل داراب، اهواز و زابل (ايستگاه هاي اقليم گرم جنوب كشور) و گروه دوم شامل ايستگاه هاي مغان و گنبد (ايستگاه هاي اقليم گرم شمال) بودند.