نقش تعهد سازماني، اخلاق اسلامي كار و بيگانگي كاري در رابطه رضايت از شغل و سازمان با احتمال قانون شكني كاركنان

هدف پژوهش بررسي نقش تعهد سازماني، اخلاق اسلامي كار، بيگانگي كاري در رابطه رضايت از شغل و سازمان با احتمال قانون‌شكني كاركنان است. اين پژوهش به لحاظ هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي-پيمايشي است. جامعه مورد مطالعه تمام كاركنان ادارات دولتي شهرستان نجف‌آباد بوده است. براي تعيين حجم نمونه‌ از جدول مورگان استفاده شد كه 331 نفر تعيين شد. از اين تعداد، 306 نفر از اعضاي جامعه آماري پاسخگوي پرسشنامه بودند. براي سنجش متغيرهاي تحقيق به ترتيب از پرسشنامه‌هاي استاندارد رضايت شغلي مينه‌سوتا ويس و همكاران (1967)، رضايت از سازمان سيمز (2002)، بيگانگي كاري باناي و ريسل (2007)، تعهد سازماني آلن و ماير (1993)، اخلاق اسلامي كار نوحه و همكاران (1397) و پنج تنگنا/ مشكلات اخلاقي در قالب شش سناريو سيمز (1999) براي بررسي احتمال قانون‌شكني استفاده شد. رويكرد الگوي كلي تحقيق، مدل سازي معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزئي (PLS) و نرم‌افزار WarpPLS بوده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد رضايت از شغل و رضايت از سازمان بر بيگانگي كاري تأثير معكوس دارد. رضايت از شغل و رضايت از سازمان بر تعهد سازماني تأثير مستقيم دارد. تعهد سازماني بر بيگانگي كاري تأثير  معكوس دارد؛ اما تعهد سازماني بر احتمال قانون‌شكني با وجود معكوس بودن بر هم تأثير ندارد. بيگانگي كاري، پيش‌بيني كننده احتمال قانون‌شكني كاركنان است و بر آن تأثير مستقيم دارد. اخلاق اسلامي كار به عنوان متغير تعديلگر توانسته است تأثير تعهد سازماني بر بيگانگي كاري را در سطح 99% (0.25= β و 0.10 P) و هم‌چنين تأثير بيگانگي كاري بر احتمال قانون‌شكني را در سطح 95% (0.17= β و 0.04=P) تعديل كند.