ظرفيت‌هاي مديريت مصرف انرژي در ايران در افق 1420: رويكرد مدل سازي جامع عرضه و تقاضاي انرژي

مطالعه حاضر با هدف تعيين سبد بهينه عرضه و تقاضاي انرژي كشور به انجام رسيده است. گردآوري داده‌هاي فنياقتصادي تكنولوژيهاي شبكه انرژي شامل تكنولوژيهاي عرضه (استخراج نفت و گاز، پالايش و فرآوري و انتقال آن و نيز توليد، انتقال و توزيع برق) و تكنولوژيهاي تقاضا (در زيربخشهاي خانگي، خدمات، صنعت، كشاورزي و حمل و نقل) بخش مهمي از فعاليتهاي انجام شده را بخود اختصاص داده اند. براي برآورد تقاضاي مفيد انرژي زير بخشهاي مختلف از نرم افزار MAED و براي تعيين تركيب بهينه انرژي از مدل MESSAGE استفاده شده است. در اثر اجراي مدل عرضه MESSAGE، سبد بهينه فناوريهاي عرضه و تقاضاي انرژي با لحاظ پتانسيل‌هاي مديريت انرژي و بدون آن در دو سناريوي ادامه روند موجود با صرفه‌جويي و بدون آن حاصل شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه بيشترين پتانسيل كاهش تقاضاي انرژي مربوط به گازطبيعي و بنزين بترتيب با سهمهاي 42 و 39 درصد از پتانسيل كل مي‌باشد و پس از آن بخش برق پتانسيل قابل توجهي دارد. بيشترين پتانسيل مديريت تقاضاي گازطبيعي مربوط به بخشهاي صنعت، نيروگاهي و خانگي مي‌باشد كه بترتيب از پتانسيل معادل با 19، 16 و 9 ميليارد مترمكعب در سال 1420 برخوردارند. پتانسيل كاهش تقاضاي بنزين مربوط به بخش حمل و نقل است كه درسال 1420 به 51 ميليون مترمكعب بالغ مي‌گردد. همچنين در بخش برق از كل 128 تراواتساعت پتانسيل در انتهاي دوره 38 درصد آن به صنعت اختصاص دارد. ضمن اينكه بخشهاي خدمات و خانگي هر كدام با 22 درصد در رتبه بعدي قرار دارند.