بررسي رابطه بين خودكارآمدي،خودانگاره و فرسودگي شغلي معلمان زبان انگليسي ايراني: رويكرد مدل معادلات ساختاري

در فرايند آموزشِ زبان در دوره جديد، آموزگاران به‌ عنوان بخش اصلي و مهم نظام‌هاي آموزشي قلمداد شده‌اند و از نقش بسيار بااهميتي برخوردارند. زيرا آن‌ها مسئوليت پيش‌برد آموزش را بر عهده دارند. لازم به گفتن است كه آموزگاران نقش تأثيرگذاري در برنامه‌ريزي و ارائه يك برنامه آموزشي كارا و معتبر نيز دارند. در زمينه‌هاي گوناگونِ آموزشي، به‌ طور گسترده به نقش بااهميت متغيرهاي مرتبط با آموزگاران، در تأثيرگذاري بر عملكرد آن‌ها و پيامدهاي يادگيري دانش‌آموزان گواهي شده‌است. با اين وجود، پژوهش‌هاي تا اندازه محدودي در پيوند با متغيرهاي معلمان در زمينه آموزش زبان انگليسي به‌ عنوان يك زبان خارجي انجام گرفته‌است. به منظور از بين بردن اين كمبود، پژوهش حاضر با هدف مطالعه نقش خودانگاره و خودكارآمدي در پيش‌بيني فرسودگي شغلي آموزگاران زبان انگليسي ايراني انجام گرديد. به اين منظور، سه پرسش‌نامه اعتبارسنجي شده براي اندازه‌گيري اين متغيرها در ميان 184 معلم به عنوان شركت‌كننده به كار گرفته شد. اين شركت‌كننده‌ها شامل آموزگاران مرد و زن با ميزان تحصيلات گوناگون دانشگاهي بودند. همچنين براي تحليل داده‌ها از رويكرد مدل معادلات ساختاري براي بررسي مدل ساختاري مفروض بهره گرفته شد. يافته‌هاي به‌دست‌آمده نشان داد كه خودانگاره معلم 5/14 درصد واريانس، و خودكارآمدي معلم 6/22 درصد واريانس فرسودگي شغلي را تبيين مي‌كند. همچنين يافته‌ها بيان‌گر اين بود كه با وجود تأثير يكتاي هر دو متغير بر فرسودگي شغلي، خودكارآمدي معلمان پيش‌بيني‌كننده قوي‌تري براي فرسودگي شغلي آن‌ها بود. در پايان، دستاوردها و پيامدهاي يافته‌ها مورد بحث قرار گرفت.