رابطه انطباق‌پذيري و سنگر مسير شغلي كاركنان مراكز درماني: نقش ميانجي ادراك موفقيت مسير شغلي

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجي ادراك موفقيت مسير شغلي (موفقيت ذهني و رضايت مسير شغلي) در رابطه بين انطباق‌پذيري و سنگر مسير شغلي كاركنان مراكز درماني انجام شد و يك پژوهش كمي از نوع هم‌بستگي بود. جامعه آماري شامل كاركنان مراكز درماني جنرال وابسته به دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در شهر اصفهان بود. از اين جامعه، سه مركز درماني و نمونه‌اي به حجم 367 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس و متناسب با حجم رسته درماني و اداري انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقياس‌هاي سنگر مسير شغلي، خودارزيابي عملكرد مسير شغلي، رضايت مسير شغلي و انطباق‌پذيري مسير شغلي بود. نتايج مدل‌سازي معادله ساختاري نشان داد كه انطباق‌پذيري مسير شغلي با سنگر مسير شغلي به طور مستقيم رابطه منفي معنادار داشت (0.01 p)، اما به طور غيرمستقيم از طريق موفقيت ذهني و رضايت مسير شغلي با سنگر مسير شغلي رابطه مثبت معنادار داشت (0.0001 p). يافته‌ها حاكي از نقش ميانجي ادراك موفقيت مسير شغلي در رابطه بين انطباق‌پذيري و سنگر مسير شغلي بود. به طور كلي انطباق‌پذيري مسير شغلي به كاهش سنگر مسير شغلي منجر مي‌شود؛ از طرفي انطباق‌پذيري مسير شغلي با افزايش ادراك موفقيت مسير شغلي، مي‌تواند به افزايش سنگر مسير شغلي نيز منجر شود.