تاثير كارآفريني بر رشد اقتصادي كشورهاي منطقه منا

مطابق با مدل هاي رشد درون زا، كارآفريني نقش كليدي در تعيين پويايي هاي رشد اقتصادي و سطح رفاه كشورها ايفا مي كند. زيرا براساس اين مدل ها، سرمايه هاي انساني و سرريز فن آوري بر رشد اقتصادي تاثير مي گذارند. براين اساس مقاله حاضر تلاش مي كند تا به صورت تجربي نشان دهد كه چگونه كارآفرين با تنظيم خوداشتغالي با سطح تحصيلات خود بر رشد اقتصادي ناثير خواهد گذاشت.  به منظور مطالعه اين اثر ، به تبعيت از تئوري هاي رشد درون زا و مطالعات بارو (2003) ضمن بكار بردن فرم لگاريتمي تابع توليد كاب داگلاس و داده هاي خوداشتغالي بانك جهاني به عنوان متغير كارآفريني كشورهاي عضو منطقه اقتصادي منا طي دوره زماني 2018-1991، مدل پانل برآورد شده است. نتايج رگرسيون اثرات ثابت نشان مي دهد سطح كارآفريني تعديل شده سرمايه انساني كه شامل متغير حاصل ضرب خوداشتغالي و ميانگين سال هاي تحصيل مي باشد، اثر مثبت و معنادار بر رشد اقتصادي در كشورهاي مورد مطالعه دارد. اشتغال داراي اثر منفي بوده و بيكاري افراد را وادار به خوداشتغالي مي نمايد، بنابراين سياست هاي مشوق كارآفريني و حمايت از فن آوري هاي نوين از طريق افزايش سطح تحصيلات كارآفرينان بر رشد اقتصادي كشورهاي مورد مطالعه توسط تاثير مثبت خواهند گذاشت.