عنوان مقاله :
كنش رهايي‌بخش در انديشة طه عبدالرحمن
پديد آورندگان :
خان‌محمدي، كريم دانشگاه باقرالعلوم عليه السلام، قم، ايران , اسلامي تنها، اصغر دانشگاه باقرالعلوم عليه السلام، قم، ايران , مقدم، سعيد دانشگاه باقرالعلوم عليه السلام، قم، ايران
كليدواژه :
كنش , عقلانيت , رهايي‌بخشي , امت اسلامي , طه عبدالرحمن
چكيده فارسي :
امت اسلامي هيچ‌گاه مانند روزگار كنوني مورد تهاجم مفهومي انديشة غربي قرار نگرفته است. هدف اين تعدي مفهومي، الزامِ امت اسلامي به مفاهيم خاص و ريخت‌بندي دوبارة عقول مسلمانان است تا سرپرستي بر آنان را آسان كند. مدرنيتة غربي، مشروعيت حق اختلاف فكري را از امت‌هاي ديگر سلب كرده و در تعامل با ديگران، دچار وقاحت اخلاقيِ «استعلا»، «احاطه» و «انكار» شده است. اين پژوهش با روش اسنادي ـ تحليلي به بررسي كنش رهايي‌بخش در انديشة طه عبدالرحمن مي‌پردازد. طه عبدالرحمن فيلسوف مغربي براي مواجهه با اين مسئلة تمدني، امت اسلامي را به خيزش فكري فرامي‌خواند و شرط آن را «تجربة ديني» و «نوسازي عقل» مي‌داند. عقلانيت مطلوب طه، عقلانيتي است كه محصول فرايندي سه‌مرحله‌اي است. «تخلص»، «اخلاص» و «خلاص» نيز سه لاية تشكيكي كنش رهايي‌بخش امت اسلامي قلمداد مي‌شوند. طه سه اصل «تسامح»، «اعتراف» و «تصويب» را براي حل‌و‌فصل اختلاف فكري ناكافي مي‌داند؛ زيرا اين مبادي سه‌گانه نمي‌توانند مانع برتري‌جويي (تفوق)، مغرور شدن (اغترار) و تكبر (استعظام) امت در تعامل با ديگر امت‌ها شود. بنابراين، بر اساس آموزه‌هاي اسلامي، مكارم اخلاقي «حيا»، «جهاد اخلاقي» و «حكمت» را عامل رهايي‌بخش مي‌داند.
چكيده لاتين :
no abstract
عنوان نشريه :
معرفت فرهنگي اجتماعي
