بررسي اختلالات اسكلتي-عضلاني و اثر مداخلات ارگونوميكي بر بهبود درد و رابطه آن با رضايت شغلي كارگران كارخانه توليد مواد غذايي

سابقه و هدف: اختلالات اسكلتي-عضلاني يكي از شايع‌ترين آسيب‌هاي شغلي در كارگران صنايع است. اين اختلالات يكي از 10 آسيبي است كه به غيبت از كار منجر مي‌شود؛ بنابراين، پژوهش حاضر به بررسي اختلالات اسكلتي-عضلاني و اثر مداخلات ارگونوميكي بر بهبود درد و رابطه آن با رضايت شغلي كارگران كارخانه توليد مواد غذايي مي‌پردازد. مواد و روش‌‌ها: در اين مطالعه نيمه‌تجربي براي شناسايي ميزان شيوع اختلالات اسكلتي-عضلاني از پرسش‌نامه نوروديك، براي ارزيابي ريسك فاكتورها از چك‌ليست مواجهه سريع، براي تعيين شدت درد از شاخص آنالوگ بصري و براي سنجش ميزان رضايت شغلي از پرسش‌نامه مينه‌سوتا استفاده شد. همچنين هشت هفته مداخلات ارگونومي بر اساس آيين‌نامه‌هاي حفاظتي و بهداشت وزارت كار اعمال شد. براي مقايسه بين‌گروهي داده‌ها از آزمون تي مستقل و براي مقايسه‌هاي درون‌گروهي از آزمون تي وابسته استفاده شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS استفاده شد. يافته‌ها: بيشترين ميزان شيوع اختلالات اسكلتي-عضلاني در نواحي كمر (63.39 درصد)، زانو (58.28 درصد)، مچ دست (33.33 درصد) و گردن (30.71 درصد) مشاهده شد. همچنين نتايج آزمون تي وابسته نشان داد پس از انجام 8 هفته مداخلات ارگونوميكي، ميزان درد در ناحيه كمر (0.001=P) و زانو (0.003=P) كاهش معنادار و ميزان رضايت شغلي افراد افزايش معناداري يافته است (0.001=P). همچنين بين رضايت شغلي و اختلالات اسكلتي-عضلاني كارگران رابطه معنادار و معكوسي مشاهده شد (0.05 P). نتيجه‌گيري: ميزان شيوع اختلالات اسكلتي-عضلاني در جامعه آماري زياد است و با ميزان رضايت شغلي ارتباط معكوس دارد. همچنين مداخلات ارگونوميكي در كاهش درد اختلالات اسكلتي-عضلاني ناشي از كار و افزايش رضايت شغلي كارگران اثرات مثبتي دارد.