ساختارهاي مديريتي جهت تحقق سياست‏هاي كلي محيط‏زيست

در راستاي سياست‏هاي كلي محيط‏زيست، براي سياستگذاري و ايجاد ساختارهاي مديريتي مناسب جهت حفاظت و پاسداشت زيستگاه‏هاي طبيعي (بخشي از منابع طبيعي تجديدپذير) و مسايل محيط‏زيستي (آلودگي‏ها)، ضروري است تا ضمن بررسي تاريخچه ساختار اداري و حقوقي نهادهاي كنوني متولي طبيعت و محيط‏زيست، به كميت و كيفيت مسؤوليت آنها بيشتر دقت شود. اين مقاله با روش بررسي توصيفيتحليلي، به دنبال آن است تا با واكاوي روند تاريخي، شرايط جاري و همچنين ديگر مدل‏هاي ساختارهاي كنوني، الگوي مناسبي براي اين نهادهاي متولي پيشنهاد دهد. با توجه به تجربيات ساختارهاي كنوني چه داخلي و چه خارجي، اين پژوهش، دو ساختار مديريتي جداگانه براي امور منابع طبيعي و مسائل محيط‏زيستي پيشنهاد مي‏دهد كه اولي به عنوان «وزارت زيستگاه‏ها» زير نظر قوه مجريه، و دومي به عنوان «سازمان پايش محيط‏زيست» زير نظر قوه مقننه است. نتايج پژوهش، با آشكارسازي تغييرات از گذشته تا به اكنون، مي‏تواند يك منبع ياريگر براي ساختاربندي نهادي و حقوقي در جهت سياست‏گذاري در افق توسعه پايا باشد. اميد است ساختارهاي مديريتي پيشنهادي اين پژوهش، راهگشايي براي تغيير نگرش و رويكرد اجرايي به موضوعات مرتبط با طبيعت و مسائل محيط‏زيستي باشند.