آينده‌پژوهي عوامل موثر بر شاخص‌هاي كمي و كيفي مسكن در كلانشهر تبريز با استفاده از رويكرد سناريونويسي و ماتريس تاثيرات متقاطع

آينده‌پژوهي مسكن به عنوان يكي از اساسي‌ترين نيازهاي برنامه‌ريزي و مديريت شهري جهت شناخت مهم‌ترين فاكتورهاي موثر بر كيفيت مسكن و تطبيق مسكن بر نيازهاي افراد و خانوارها مي‌باشد. لذا هدف از انجام اين ‌پژوهش، بررسي وضعيت شاخص‌هاي كمي و كيفي مسكن در شهر تبريز و مقايسه تطبيقي آن با نقاط شهري استان و كشور، تعيين مهم‌ترين فاكتورهاي موثر بر كيفيت مسكن و در نهايت شناسايي محتمل‌ترين سناريوهاي آينده مسكن در كلانشهر تبريز مي‌باشد. روش تحقيق حاضر به لحاظ هدف كاربردي و به لحاظ ماهيت و روش تحقيق، توصيفي تحليلي است. جهت جمع‌آوري داده از سالنامه‌هاي آماري، سرشماري‌هاي ادوار مختلف و همينطور تكميل پرسشنامه از 40 نفر از متخصصين و كارشناسان حوزه مسكن استفاده شده است. جهت تحليل داده‌ها و تعيين شاخص‌هاي استراتژيك از روش تحليل اثرات متقابل/ساختاري با نرم‌افزار MICMAC و جهت تعيين محتمل‌ترين سناريوها از نرم‌افزار سناريو ويزارد استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد طي دوره 1395-1355 شاخص‌هاي كمي و كيفي مسكن در شهر تبريز بهبود داشته است. همينطور از ميان 16 شاخص موثر بر كيفيت مسكن، 5 شاخص متوسط زيربناي واحد مسكوني، مساكن با عمر كمتر از 30 سال، تراكم خانوار در واحد مسكوني، تراكم نفر در واحد مسكوني و متوسط اتاق در واحد مسكوني به عنوان متغيرهاي استراتژيك و كليدي موثر بر كيفيت مسكن شناخته شده و نهايتا دو سناريو، به عنوان محتمل‌ترين سناريوهاي بخش مسكن در كلانشهر تبريز شناسايي شدند. در سناريوي اول شاهد كاهش و در سناريوي دوم شاهد ثبات متغيرهاي كليدي هستيم و فقط متغير مساكن با عمر كمتر از 30 سال در هر دو سناريو افزايش مي‌يابد.