سرمايه اجتماعي و احساس امنيت سرمايه گذاران در مناطق روستايي (نمونه: برنجكوبي هاي شهرستان صومعه سرا)

جبران عقب‌ماندگي و دستيابي به توسعه پايدار روستايي، نيازمند سرمايه‌گذاري براي بهره‌جويي از مزيت‌هاي نسبي و توانايي‌هاي بالقوه اقتصادي است. هدف پژوهش حاضر، تبيين رابطه سرمايه اجتماعي و احساس امنيت سرمايه‌گذاران به منظور سرمايه‌گذاري در مناطق روستايي است كه بدين منظور صاحبان كارخانه‌هاي برنجكوبي مناطق روستايي شهرستان صومعه‌سرا بصورت تمامشماري (55 كارخانه برنجكوبي)، مورد بررسي قرار گرفت. تحقيق حاضر از نظر روش، كاربردي و از نظر ماهيت، توصيفي تحليلي است. روش گردآوري اطلاعات نيز به‌صورت كتابخانه‏اي و پيمايشي (مشاهدة مستقيم و پرسشنامه) بود. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد، ميانگين نمره احساس امنيت مشاهده شده 3.1 است كه با نمره معيار (3) اختلاف مثبت و معني‌دار دارد. از نگاه سرمايهگذاران بيشترين احساس امنيت در زمينه امنيت حمايتي با ميانگين 3.26 و پس از آن امنيت اقتصادي، محيط جغرافيايي و قانوني در رتبه‌هاي بعدي قرار گرفته‌اند. امنيت سياسي و عملكرد نهادي در نمونه مورد مطالعه، معنادار نيست. نتايج بدست آمده از همبستگي پيرسون نشان‌دهنده رابطه مستقيم و مثبت بين سرمايه اجتماعي و امنيت محيط جغرافيايي، امنيت حمايتي، امنيت سياسي و امنيت اجتماعي؛ و رابطه ناقص و منفي بين سرمايه اجتماعي و امنيت قانوني مي‌باشد. همچنين بررسي رابطه بين امنيت سرمايه‌گذاري و شاخص‌هاي سرمايه اجتماعي نيز نشان داد، بين امنيت سرمايه‌گذاري و شاخص‌هاي سرمايه اجتماعي (بغير از مشاركت اجتماعي) رابطه معنادار مستقيم و مثبت وجود دارد. از سوي ديگر، براساس نتايج تحليل رگرسيوني و ضريب تعيين بدست آمده (0.799)، متغيرهاي مستقل حدود 80 درصد از احساس امنيت سرمايه‌گذاري را در جامعه نمونه تبيين مي‌كنند. نتايج تكنيك چند متغيري تحليل مسير نيز نشان داد، شاخص‌هاي امنيت قانوني، امنيت سياسي، امنيت محيط جغرافيايي، امنيت اجتماعي در ارتباط با متغير امنيت سرمايهگذاري؛ و همچنين شاخص‌هاي عملكرد نهادي و اعتماد نهادي و اعتماد بين‌فردي و تعميم‌يافته و مشاركت اجتماعي در ارتباط با متغير سرمايه اجتماعي، از عوامل مؤثر بر احساس امنيت سرمايه‌گذاري هستند.