تحليلي بر پيشران هاي موثر بر الگوي مطلوب توسعه ميان افزا و مديريت اراضي قهوه اي (موردي: كلانشهر تبريز)

توسعه ميان افزا، سرمايه گذاري براي تجديد حيات مراكز شهرها را افزايش داده و از همه ظرفيت هاي موجود در شهر براي توسعه شهر و ايجاد كاربري هاي مختلط استفاده مي كند. از طرفي، بازآفريني اراضي قهوه اي به عنوان يكي از مفاهيم توسعه دروني و استفاده از ظرفيت هاي داخلي شهر در دستيابي به توسعه ميان افزاي شهري محسوب مي شود. لذا، تبيين و تعريف الگوي مطلوب توسعه ميان افزا با مديريت اراضي قهوه اي كلانشهر تبريز، هدف اصلي اين مطالعه است. بدين منظور از روش تحقيق توصيفي تحليلي بهره گيري شده است. گردآوري داده ها با روش مطالعات كتابخانه اي و ميداني بر مبناي پرسشنامه متخصص محور انجام شد. جامعه آماري شامل گروه متخصصين با روش نمونه گيري گلوله برفي به تعداد 30 نفر است. براي تحليل داده ها از آزمون تك نمونه اي t، و تحليل مسير در قالب مدل DPSIR با كمك نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه مولفه پويايي جمعيت باضريب 0.26 كمترين و ضوابط شهرسازي و حقوقي با ضريب 5.42 بيشترين تاثير را در توسعه ميان افزا دارند. از طرفي، در قالب مدل DPSIR ، مولفه «پاسخ» با ضريب 3.3 بيشترين و مولفه «تاثير» با ضريب 2.73 كمترين تاثير را بر توسعه ميان افزا دارند. علاوه براين، طبق تحليل مسير شاخص «فشار» با ضريب اثر كل 0.623 بيشترين رابطه علي را با الگوي مطلوب توسعه ميان افزا و مديريت اراضي قهوه اي دارد. در نتيجه بمنظور دستابي به الگوي مطلوب بايد بر موضوعاتي مانند امنيت؛ آلودگي؛ بهداشت محيط؛ فرم سازي فضاي شهر توجه گردد.