اثربخشي والدگري مبتني بر مهارت هاي سازماندهي بر علائم كودكان با اختلال نارسايي توجه و بيش فعالي

زمينه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي والدگري مبتني بر مهارت هاي سازماندهي بر علائم كودكان با اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي بود. مواد وروش ها: اين مطالعه از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون و گروه كنترل و پيگيري بود. جامعه آماري شامل كليه كودكان 108 سال با اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي است‌ كه در سال 1398-1397در مدارس عادي شهر اصفهان مشغول به تحصيل بودند. در اين پژوهش 30 كودك پسر(15 نفر گروه كنترل و 15 نفر گروه آزمايش) بودند كه بر اساس نظر روانپزشك كودكان و چهارمين ويرايش مقياس سوانسون نولان و پلهام (SNAPIV)، اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي تشخيص داده شدند. درگروه آزمايش، والدين كودكان با اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي 11 جلسه آموزش والدگري مبتني بر مهارت‌ هاي سازماندهي دريافت كردند. در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري، چهارمين ويرايش مقياس سوانسوننولان و پلهامSNAPIV)) بر روي آن ها اجرا گرديد. داده ها با استفاده از تحليل كواريانس چندمتغيره (MANCOVA) و با استفاده از نرم افزار 23SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه والدگري مبتني بر مهارت هاي سازماندهي بر نارسايي توجه و نيز نارسايي توجه و بيش فعالي كل در مرحله پس آزمون تأثير معناداري داشته است واين تأثير در مرحله پيگيري نيز باقي مانده است (P≤0. 05). اما والدگري مبتني بر مهارت هاي سازماندهي بر روي علائم بيش فعالي/تكانشگري تاثير معناداري نداشته است (P≥0.05). نتيجه گيري: اين مطالعه نتايج اميدوار كننده‌اي را براي والدگري مبتني بر مهارت هاي سازماندهي به عنوان يك مداخله براي بهبود علائم نارسايي توجه در كودكان با اختلال نارسايي توجه وبيش فعالي ارائه مي‌دهد و نشان مي‌دهد كه علائم نارسايي توجه با والدگري مبتني بر مهارت هاي سازماندهي مي‌توانند قابل انعطاف هستند.