اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر علائم و عملكرد كودكان مبتلا به وسواس

زمينه و هدف: اختلال وسواس فكري-عملي بر همه ابعاد زندگي كودكان مبتلا اثر مي گذارد و اين تأثيرات در سيستم بهداشتي و باليني كمتر مورد توجه قرار گرفته است، لذا هدف پژوهش حاضر تعيين بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر علائم و عملكرد كودكان مبتلا به اين اختلال بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع شبه تجربي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون با پيگيري سه‌ماهه و گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه كودكان مبتلا به اختلال وسواس ۸ تا ۱۲ ساله در سطح شهر اصفهان در سال ۱۳۹۸، به همراه مادرانشان بود كه از اين ميان ۲۰ زوج كودك و مادر پس از تشخيص روان‌پزشك يا روانشناس معتبر، به اختلال وسواس فكريعملي و كسب حداقل نمره‌ي ۱۴ در مقياس وسواس جبري ييل براون كودكان بر اساس نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل گمارش شدند. گروه آزمايش درمان مبتني بر پذيرش و تعهد را به مدت ۱۰ جلسه فردي دريافت نمود، ولي گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. ابزار مورداستفاده شامل مقياس وسواس فكري عملي ييل براون كودكان، مقياس ارزيابي عملكرد كلي كودكان و نسخه والدين مقياس تأثير وسواس فكريعملي كودك بود. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل واريانس آميخته با اندازه‌گيري مكرر استفاده شد يافته‌ها: نتايج مقايسه گروه‌ آزمايش با گروه گواه نشان داد كه علائم اختلال وسواس فكريعملي، در گروه آزمايش نسبت به گروه گواه به‌طور معناداري كاهش پيدا كرده و بهبود عملكرد كلي كودكان در مرحله پس‌آزمون و پيگيري تأييد مي‌گردد (۰۱/۰ p). به‌نحوي‌كه به ترتيب ۷۱ و ۶۳ درصد از تغييرات عملكرد كلي و نمره‌ي كل شدت علائم متأثر از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد است؛ اما تأثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر عملكرد خانوادگي و اجتماعي معنادار نبود (۰۱/۰ p). نتيجه‌گيري: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد براي كاهش علائم و بهبود عملكرد كلي در كودكان مبتلا به اختلال وسواس فكريعملي اثربخش است.