اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر ناگويي خلقي و مشكلات بين فردي مردان داراي اختلال مصرف مواد

زمينه و هدف: ناگويي خلقي شيوع بالايي را در چندين اختلال رواني ازجمله اختلالات افسردگي، اختلال استرس پس از سانحه و اختلال مصرف مواد نشان مي دهد. با توجه به شيوع ناگويي خلقي و مشكلات بين فردي در ميان افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد، پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر ناگويي خلقي و مشكلات بين فردي مردان مبتلا اختلال به مصرف مواد انجام شد. مواد و روش‌ها: روش تحقيق حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون و پيگيري دوماهه با گروه كنترل بود. جامعه آماري مردان مبتلا به مصرف مواد بودند كه در سال ۱۳۹۸ به كلينيك هاي خصوصي ترك اعتياد شهر تهران جهت درمان مراجعه كرده بودند. دو مركز به‌صورت در دسترس انتخاب شد و از اين ميان ۴۲ نفر كه رضايت آگاهانه داشتند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در گروه آزمايش و گروه كنترل جايگزين شدند. داده ها به‌وسيله مقياس ناگويي خلقي تورنتو بگبي و ديگران (۱۹۹۴) و مشكلات بين فردي بارخام، هاردي و استارتوپ (۱۹۹۶) در سه مرحله ارزيابي جمع آوري گرديد. يافته هاي پژوهش درنهايت با استفاده از آزمون تحليل واريانس اندازه‌گيري مكرر با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج حاصل از تجزيه‌وتحليل داده ها نشان داد درمان پذيرش و تعهد بر ناگويي خلقي و مشكلات بين فردي اثربخش بوده است (P 0/05 ). همچنين نتايج مرحله پيگيري نشان داد كه اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر ناگويي خلقي و مشكلات بين فردي مردان مبتلا به اختلال مصرف مواد پايدار بوده است. نتيجه‌گيري: با توجه به اين نتايج، روانشناسان و متخصصيني كه در حوزه درمان اعتياد و اختلالات مصرف مواد فعاليت مي كنند، مي توانند از درمان پذيرش و تعهد براي كاهش ناگويي خلقي و مشكلات بين فردي در افراد داراي اختلال مصرف مواد استفاده نمايند.