بررسي اثرگذاري نحوه تعيين نرخ ارز بر رفاه اقتصادي

نرخ ارز عامل مهم و اثرگذار بر شرايط اقتصادي كشور و رفاه اقتصادي است. اين مقاله آثار رفاهي نحوه تعيين نرخ ارز را در چارچوب يك الگوي اقتصاد سنجي كلان بررسي مي كند. براي محاسبه رفاه از يك شاخص اندازه گيري چندبعدي مناسب استفاده مي گردد. دستگاهِ معادلاتِ الگوي بر اساس داده‏هاي سال‏هاي‏ 96-1358، چهاربار، هر بار با لحاظ كردنِ يكي از روش هاي تعيين نرخ ارز، برآورد و متغيرهاي اقتصادي و رفاه محاسبه مي شود.چهار روش تعيينِ نرخ ارز مدنظر عبارتند از (1) برونزا و بر اساس نرخ ارز تحقق يافته (حالت پايه)، (2)درونزا براساس يك الگوي پولي، (3) برونزا و تعديل سالانه بر اساس اختلاف تورم داخلي و خارجي و (4) برونزا  و بي تأثير بر تورم داخل. نتايج نشان مي دهد در مقايسه با حالت پايه، روش مبتني بر الگوي پولي، پايين ترين رفاه اقتصادي را در بين 4 روش بدنبال مي‏آورد. اما دو روش سوم و چهارم در صورت اعمال مي توانندرفاه بالاتري نسبت به حالت پايه براي جامعه به ارمغان بياورند كه هر يك به دليل توجه به برخي تبعات نرخ ارز در اقتصاد نسبت به حالت پايه برترند. در نتيجه مي توان گفت با توجه به شرايط اقتصادي كشور و مشكلات خاص بيروني آن مثل تحريم ها، اتخاذ روشي ثابت براي تمام سال ها همواره بهترين انتخاب از نظر رفاه نيست و در تعيين نرخ ارز بايد به پيامدهاي آن به ويژه رفاه اقتصادي افراد توجه و تا سرحد امكان از ايجاد نوسان در نرخ ارز خودداري گردد. روش چهارم به سبب حذف آثار تورمي تعيين نرخ ارز، رفاه بالاتري را ايجاد مي كند، ليكن كشور را به مثابه يك اقتصاد بسته مي سازد