بررسي اثر كم آبياري و دو شيوه آبياري بر عملكرد و اجزاي عملكرد دو رقم بادام‌زميني

شناخت ارقام مناسب و مديريت صحيح آبياري از عواملي است كه در رشد و عملكرد گياه بادام زميني از اهميت ويژه برخوردار مي باشد. پژوهش حاضر به صورت كرت هاي دوبار خرد شده در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار، در سال هاي 1397و 1398 در استان گيلان اجرا شد. تيمار اصلي شامل دو روش آبياري قطره اي و جويچه اي، و تيمار فرعي شامل تأمين 125%، 100%، 75%، 50%و 25% نياز آبي، و تيمار فرعي فرعي، دو رقم بادام زميني گيل و جنوبي بود. نتايج پژوهش در طي سال هاي مورد مطالعه نشان داد كه اثر روش آبياري بر عملكرد دانه در سطح 5 درصد و اثر تأمين نياز آبي گياه بر تمام صفت هاي اندازه گيري شده، در سطح يك درصد معني دار بود. بيشترين ميزان عملكرد دانه در سال 1397 و 1398 در رقم گيل با تأمين 100% نياز آبي گياه به ترتيب با ميانگين 3221 و 3161 كيلوگرم در هكتار مشاهده شد. ميزان عملكرد دانه در طي دو سال، در روش آبياري قطره اي (با ميانگين 1808 و 1803 كيلوگرم در هكتار) نسبت به روش جويچه اي (با ميانگين 1753 و 1754 كيلوگرم در هكتار) به ترتيب با افزايش 3.1% و 2.8% همراه بود. همبستگي بين صفات، اثر مثبت و معني داري را بين عملكرد دانه با صفات تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته و وزن صددانه نشان داد. بر اساس نتايج به دست آمده، براي كشت بادام زميني در منطقه مورد مطالعه، رقم گيل با آبياري قطره اي و تأمين 100 درصد نياز آبي (5481 مترمكعب در هكتار در اين پژوهش)، پيشنهاد مي شود.