استعاره مفهومي مزه‌ها در اشعار كودكانه

استعاره كه در ديدگاه كلاسيك، ابزاري شاعرانه براي تزئين كلام به شمار مي رفت، با ظهور زبان شناساني چون ليكاف(1999) اساس تفكر معرفي شد. به اين معنا كه امور انتزاعي در قالب امور محسوس درك مي شوند كه به اين فرآيند، استعاره مفهومي مي گويند. در پژوهش حاضر كه به شيوه كتابخانه اي و تحليلي-توصيفي انجام گرفته است، در پي بررسي استعاره هاي مفهومي‌اي هستيم كه با تكيه بر حس چشايي در اشعار كودكانه خلق شده‌اند تا به اين پرسش ها پاسخ دهيم كه 1.عمده ترين مبداهاي متعلق به حوزه چشايي در اشعار كودكانه كدامند؟ 2.تاثير بهره مندي از اين مبداها در القاي مفاهيم انتزاعي چيست؟ براي انجام پژوهش30 كتاب شعر به عنوان نمونه آماري انتخاب و تمامي ابيات آن ها بررسي شد. نتايج به دست آمده از پژوهش 68 مورد استعاره مفهومي است كه حوزه هاي مبدا آن ها «شيرين و تلخ» و حوزه هاي  مقصدشان «احساس مطلوب يا نامطلوب ناشي از امور مختلف» است. از آنجا كه 1. بيشتر استعاره ها با مزه محبوب كودكان مفهوم سازي شده اند؛ 2. همه آن ها از نوع هستي شناختي اند كه با ديدگاه كودكان نسبت به جهان تطابق دارد؛ 3. با محسوس ترين مدركات، مفهوم سازي شده اند، مي توان گفت شاعران در تطبيق فضاي شعري خود با روحيه كودكان موفق بوده اند و شعري مطابق با ذائقه كودكانه سروده اند.