مقايسه اثربخشي درمان فراتشخيص بارلو، هيجان مدار و ذهن آگاهي، بر شاخص توده بدني افراد بزرگسال مبتلا به چاقي شهر تهران

هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي سه روش درمان فراتشخيص بارلو، درمان هيجان مدار و درمان مبتني بر ذهن آگاهي بر شاخص توده بدني افراد مبتلا به چاقي بود. جامعه آماري شامل كليه افراد مبتلا به چاقي شهر تهران بود كه از بين آنها با توجه به جدول كوهن 60 نفر به شيوه نمونه گيري در‌دسترس با توجه به ملاك هاي ورود انتخاب و به صورت تصادفي در چهار گروه درمان فراتشخيص بارلو، درمان هيجان مدار، درمان مبتني بر ذهن آگاهي و كنترل گمارده شدند. شاخص توده بدني شركت كنندگان در سه مرحله زماني قبل از شروع درمان، بعد از درمان و سه ماه بعد از درمان به عنوان پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS، نسخه 21 و آزمون تحليل واريانس مختلط مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج نشان داد در متغير شاخص توده بدني بين ميانگين نمرات پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري در چهار گروه و بين اثر گروه آزمايشي ذهن آگاهي با گروه هاي فراتشخيص بارلو وگروه كنترل تفاوت معناداري وجود دارد (p 0.05 ). مقايسه ميانگين هاي تعديل شده نشان داد نمرات اين متغير در گروه آزمايشي ذهن آگاهي، در مرحله پس آزمون و پيگيري نسبت به سه گروه ديگر كاهش داشته است. هم چنين با توجه به تفاوت در مرحله پيش آزمون نسبت به پيگيري، درمان مبتني بر ذهن آگاهي، پايداري داشته است. بنابراين بر اساس يافته هاي اين پژوهش مي توان گفت، درمان مبتني بر ذهن آگاهي مي تواند منجر به كاهش شاخص توده بدني افراد بزرگسال مبتلا به چاقي شود.