پيش بيني تعلل ورزي تحصيلي بر اساس ابعاد كمال گرايي، باورهاي هوشي وانمودگرايي در دانش آموزان دختر دبيرستاني شهر ايلام

فاقد عنوان لاتين

هدف پژوهش حاضر پيش بيني تعلل ورزي تحصيلي بر اساس ابعاد كمال‌گرايي، باورهاي هوشي و وانمودگرايي در دانش‌آموزان دختر دبيرستاني شهر ايلام است. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان دختر دبيرستاني شهر ايلام در سال تحصيلي 98-97 بود كه طبق آمار آموزش و پرورش حدوداً 3000 نفر مي باشد. حجم نمونه اين پژوهش با توجه به جدول مورگان 340 نفر است كه به شيوه نمونه گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شده اند. براي جمع آوري داده ها مقياس كمال‌گرايي چندبعدي تهران، مقياس باورهاي هوشي، مقياس نشانگان وانمودگرايي و مقياس تعلل ورزي تحصيلي به كار برده شده است. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيري استفاده گرديد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين ابعاد كمال‌گرايي، باورهاي هوشي و وانمودگرايي دانش آموزان با تعلل ورزي تحصيلي رابطه وجود دارد و كمال‌گرايي، باورهاي هوشي و وانمودگرايي به خوبي مي توانند تعلل‌ورزي تحصيلي را پيش‌بيني كنند. بنابراين با توجه به اين يافته ها نتيجه گيري مي شود كه هرچه دانش‌آموزان كمال‌گرايي بالاتر، باورهاي هوشي ذاتي و وانمودگرايي بالاتري داشته باشند بيشتر دچار تعلل‌ورزي مي شوند.