مدل‌يابي تاب‌آوري خانواده بر اساس عوامل فردي و خانوادگي: نقش تاب‌آوري فردي

اين پژوهش با هدف مدل‌يابي تاب‌آوري خانواده بر اساس عوامل فردي و خانوادگي با تأكيد بر نقش ميانجي تاب‌آوري فردي انجام شد. در اين مطالعه‌ هم­بستگي، تعداد 210 نفر از بيماران عضو انجمن ام اس قم به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به آزمون‌هاي سنجش خانواده (FAD)، ارزيابي انطباق‌پذيري و هم­بستگي خانواده (FACES-III)، حمايت اجتماعي- مقياس خانواده (PSS-Fa)، تاب‌آوري كانر- ديويدسون (CD-RISC)، تاب‌آوري خانواده (FHI)، و معناي زندگي (MLQ) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از ضريب هم­بستگي، رگرسيون چندگانه مجزا و تكنيك اطلاعات تفكيكي و مدل‌يابي معادلات ساختاري به شيوه تحليل مسير مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ­ها نشان مي­دهد معنا در زندگي به عنوان متغير برون‌زاد، فقط پيش‌بيني‌كننده معنادار براي تاب‌آوري فردي و عملكرد خانواده است. تاب‌آوري فردي نيز فقط پيش‌بيني‌كننده هم­بستگي خانواده بوده و از اين مسير با تاب‌آوري خانواده در ارتباط است. از بين همه متغيرها، فقط دو متغير عملكرد خانواده و هم­بستگي خانواده تأثير مستقيم روي تاب‌آوري خانواده دارد. حمايت خانواده با هيچ‌ يك از متغيرهاي تاب‌آوري فردي و خانواده ضريب معنادار ندارد. بنابراين، مي‌توان نتيجه گرفت كه برخي عوامل فردي فقط زمينه‌ساز تاب‌آوري خانواده است و تأثير مستقيم روي آن ندارد و زماني روي آن تأثيرگذار خواهد بود كه در كنار عوامل خانوادگي قرار گيرد.

No abstract