معناشناسي روايي، چيستي و مباني اعتبار

No Title

معناشناسي روايي قرآن، به معناي منبع دانستن روايات اهل بيت (ع) در معناشناسي اين كتاب الهي، ضرورتي است كه با توجه به برخي كمبودها و كاستي ها در عملكرد لغويان و نيز مختصات معناشناختي قرآن، پيش چشم داشتن آن در فرآيندهاي قرآن پژوهي نتايج شگرفي به دنبال دارد. ارزيابي مباني اعتبار و كارآمدي رويكرد معناشناختي به روايات اهل بيت (ع) در فهم قرآن كريم، مساله اصلي اين نوشتار است. بررسي مصادر اوليه لغت عربي نشان از آن دارد كه عملكرد لغويان در بازنمايي واقعيت هاي زباني آن روزگار با آسيب هاي جدي روبه رو است. در مقابل به دليل اوج فصاحت و سخنوري اهل بيت، هم ترازي زبان ايشان با سبك زباني قرآن، ساختارمندي دستگاه نقل حديث شيعه و ناچيز بودن آسيب نقل معنا در آن، نه تنها استشهاد لغوي به روايات اهل بيت (ع) شايسته است، بلكه اين منبع واژگاني كارآمدي بيشتري نسبت به ديگر مصادر لغوي در معناشناسي قرآن دارد.

No abstract