ارزيابي شيوع پريشاني رواني و عوامل جمعيت شناختي مرتبط با آن در جمعيت 18 تا 65 سال استان خراسان رضوي: يك مطالعه مقطعي در ابعاد بسيار بزرگ

مقدمه و اهداف: پريشاني رواني يكي از اختلالات خفيف رواني است كه مي‌تواند به‌عنوان يك پيش‌بيني كننده براي بيماري‌هاي رواني جدي مانند اختلالات افسردگي و اضطراب مورداستفاده قرار گيرد. اين اختلالات به‌عنوان پيشگويي‌كننده مرگ ناشي از بيماري‌هاي قلبي عروقي، سكته مغزي و سرطان مطرح مي‌باشند. در اين مطالعه، شيوع پريشاني رواني و عوامل مرتبط با آن را در يك جمعيت عمومي در خراسان رضوي ارزيابي مي‌نماييم.روش كار: مطالعه حاضر يك مطالعه توصيفي تحليلي است كه به‌صورت مقطعي در سال 1397 انجام شد. جامعه آماري موردمطالعه 1103945 فرد 18 تا 65 سال مراجعه‌كننده به مراكز بهداشت استان خراسان رضوي است. در اين مطالعه، از چك‌ليست اطلاعات جمعيتشناختي و پرسشنامه K6 جهت ارزيابي شيوع پريشاني رواني استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين سني افراد 10.46 ± 35.99 سال و 62.10% افراد زن، 86% متأهل و 78.90% داراي تحصيلات ديپلم و زيرديپلم بودند. نرخ پاسخگويي 98.6 % بود. ميزان شيوع پريشاني رواني 10.10% ارزيابي شد. نتايج برازش رگرسيون لجستيك رابطه معني‌داري بين سن، جنسيت، وضعيت تأهل، تحصيلات، محل سكونت و نوع شغل با پريشاني رواني را نشان داد.نتيجه‌گيري: در اين مطالعه شيوع پريشاني رواني در سطح پايين برآورد گرديد. بر اساس نسبت شانس زنان مطلقه، بي‌سواد، خانه‌دار و ساكن شهرهاي بزرگ، گروه پرخطر پريشاني رواني شناسايي شدند. براين اساس و با توجه به حضور تعداد افراد قابل‌توجه در اين مطالعه، لزوم تدوين راهكارهاي مناسب جهت پيشگيري و درمان و ارائه آموزش‌هاي لازم براي گروه‌هاي مذكور احساس مي‌گردد.