توسعه مدل علّي عوامل تأثيرگذار بر تاب‏آوري زنجيره تأمين

عواملي نظير مسائل سياسي، نوسانات تقاضا، تغييرات فنّاوري، ناپايداري هاي مالي، حوادث طبيعي و مهم‏تر از آن محيط رقابتي كسب‌وكار، موجب افزايش عدم قطعيت و بروز ريسك هايي در زنجيره تأمين مي شود. مديريت اين ريسك ها، يعني تاب آور كردن زنجيره تأمين، يكي از چالش هاي كنوني سازمان ها است. ازاين‌رو، سازمان ها جهت تدوين استراتژي هاي تاب آوري نياز به ترسيم و تفهيم پويايي عوامل تأثيرگذار بر تاب‏آوري زنجيره تأمين دارند. در اين پژوهش با بررسي ادبيات پژوهشي مرتبط، مؤلفه‌هاي مرتبط با تاب‏آوري زنجيره تأمين و كارت امتيازي متوازن جهت ترسيم نمودار علت و معلولي تاب‏آوري زنجيره تأمين با رويكرد  فراتركيب شناسايي شده است كه اين مؤلفه‌ها به تأييد خبرگان رسيده‏اند. نتايج به‌دست‌آمده شامل 83 كد است كه در سه مقوله و ده بُعد طبقه‏بندي شده‏اند. درنهايت به كمك اين نتايج و روابط بين آن‌ها، مدل علّي عوامل تأثيرگذار بر تاب‏آوري زنجيره تأمين، توسعه داده شده است. نمودار تهيه‌شده در اين پژوهش، ديد كلي با در نظر گرفتن پويايي پارامترهاي تأثيرگذار بر سياست‏گذاري در اختيار مديران زنجيره تأمين قرار مي‏دهد. مؤلفه‌هاي اصلي مؤثر جهت كاهش زمان بهبود و افزايش تاب‏آوري بنا به مطالعات ميداني شناسايي شده‏اند كه در اين ميان به اهميت بخش مديريت ريسك در تاب‏آوري پي برده شد كه توسط چابكي، مهندسي مجدد، يكپارچگي و انعطاف‏پذيري زنجيره تأمين با سرمايه‏گذاري در توسعه رشد و يادگيري سازمان تقويت مي‏شود.