تحليل اثر فضاي كسب ‌و كار بر اشتغال بخش‌هاي كشاورزي، صنعت و خدمات (مورد مطالعه: 31 استان‌ ايران)

با توجه به اهميت اشتغال و اثرپذيري آن از بهبود فضاي كسب‌وكار، در پژوهش حاضر تلاش شده است تا تأثير بهبود فضاي كسب‌وكار بر اشتغال مورد تحليل و واكاوي قرار گيرد. براي اين منظور‌ در برآورد الگو در قالب الگوي پايه در سه سطح (كشاورزي، صنعت و خدمات) و دو سناريو در هر سطح از روش داده‌هاي تابلويي و داده‌هاي فصلي (1397:21395:3) 31 استان استفاده شده است. نتايج حاصل از برآورد الگو در هر يك از بخش‌ها حاكي از آن است كه در استان‌هايي كه نرخ اشتغال بخش كشاورزي و يا صنعت و يا خدمات در آن‌ها بيش از ساير استان‌هاست؛ اثر سهولت كسب‌وكار بر نرخ اشتغالِ آن بخش مثبت مي‌باشد. البته از نظر حساسيت، اشتغال بخش كشاورزي نسبت به بهبود فضاي كسب‌وكار، داراي كشش پايين و برابر با 0.34 است. يافته ديگر آن‌كه، بر خلاف استان‌هاي توسعه‌يافته و درحال‌توسعه كه بهبود فضاي كسب‌وكار تأثيري بر نرخ اشتغال بخش كشاورزي ندارد؛ در استان‌هاي محروم اين اثر مثبت و برابر با 0.1 است. همچنين اثرپذيري مثبت نرخ اشتغال بخش صنعت از بهبود فضاي كسب‌وكار تنها براي استان‌هاي توسعه‌يافته با ضريب 0.87 مشاهده شده است. اين در حالي است كه در اين گروه از استان‌ها بهبود فضاي كسب‌وكار با اثري معكوس و برابر با منفي 0.03 بر نرخ اشتغال خدمات همراه بوده و در استان‌هاي درحالتوسعه و محروم اثر معني‌دار نيست.