حق طلاق زنان: حكم شرعي، ضرورت حقوق بشري

نگرش اصيل به احكام قرآن كريم راجع به زن و مرد، گاه معرفت ديني متفاوتي را نسبت به گذشته نشان مي‌دهد. در حقوق اسلام غالباً به اصل تساوي حقوق زن و مرد اعتقاد دارند؛ ولي، در موضوع طلاق نظريۀ مشهور آن است كه به دليل تفاوت‌هاي زن و مرد از حيث خلقت، طلاق اصولاً با مرد است. اما، مسأله اصلي اين است كه با توجه به پذيرش اصل تساوي زن و مرد در انحلال نكاح در مقررات بين‌المللي حقوق بشر آيا اين ديدگاه با حقوق اسلامي سازگار است. اين تحقيق نشان مي‌دهد كه از مدت‌ها پيش زن حق طلاق داشته است و موجبات طلاق به درخواست زن يا توافق زوجين در واقع شناسايي حق طلاق قانوني يا قراردادي براي زوجه است. پذيرش نظريۀ وجوب طلاق خلع و مبارات بر مرد و خارج كردن خلع و مبارات از اقسام طلاق و تحقق آن با ارادۀ يكجانبۀ زن مؤيد اين ادعاست. بايد فراتر رفت و «امساك بمعروف او تسريح باحسان» را تفسير نوي كرد: وقتي مرد نتواند به نيكي با زن رفتار كند، طلاق زن بر او واجب است و زن متقابلاً حق طلاق مي‌يابد و اصالتاً مي‌تواند اجراي آن را از دادگاه بخواهد. تفسيري كه با مقررات حقوق بشري در زمينه رفع تبعيض عليه زنان سازگار است.