نقش تعديل كننده تاب آوري خانوادگي در رابطه بين سلامت رواني و دلزدگي زناشويي در زنان نابارور

مقدمه: ناباروري با عوارض و پيامدهاي منفي متعدد همراه است. هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش تعديل كننده تاب آوري خانوادگي در رابطه بين سلامت روان و دلزدگي زناشويي در زنان نابارور بود.روش كار: پژوهش حاضر از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل زنان نابارور مراجعه كننده به بخش ناباروري بيمارستان خاتم الانبيا تهران درسال 1399-1397 بود. از طريق نمونه گيري در دسترس 361 نفر براي شركت در مطالعه، انتخاب شدند. پرسشنامه دلزدگي زناشويي (پاينز، 1996)، مقياس سنجش تاب آوري خانواده (سكسيبي، 2005) و پرسشنامه سلامت عمومي (گلدبرگ و هيلر، 1979) براي جمع آوري داده ها استفاده شد. از روش رگرسيون و 23SPSS براي تجزيه و تحليل داده ها در سطح معناداري 0.01 استفاده شد.يافته ها : طبق نتايج حاصل، ضريب همبستگي بين سلامت روان و دلزدگي زناشويي (0.46) و بين تاب آوري خانواده و دلزدگي زناشويي (0.31) به دست آمد كه همگي در سطح 0.01 معنادار بود. ضريب تشخيص در سطح 5 0.0 P معنادار بود كه بيانگر نقش تعديل گر تاب آوري خانوادگي در رابطه سلامت روان و دلزدگي زناشويي بود.نتيجه گيري : طبق نتايج، متغير تاب آوري خانواده در نقش تعديل كننده بر رابطه بين سلامت روان و دلزدگي زناشويي زنان نابارور اثر مثبت دارد. به عبارت ديگر، سلامت روان در سطوح بالاي تاب آوري خانواده، كاهش دلزدگي زناشويي اين افراد را پيش بيني مي كند.