بررسي تأثير درمان شناختي رفتاري بر ميزان افسردگي كودكان در خانواده هاي بازساختاريافته: يك مطالعه ي آزمايشي

مقدمه: تشكيل خانواده هاي بازساختاريافته، اثرات متعددي را به دنبال دارد، اما يكي از اثرات نگران كننده ، عواقب اين خانواده ها براي كودكان است كه مي تواند آن ها را در معرض اختلالات هيجاني مانند افسردگي قرار دهد و عدم درمان به موقع اين افسردگي، مي تواند بر كيفيت زندگي كودك اثراتي پايدار داشته باشد. بنابراين پژوهش حاضر قصد داشت تا اثربخشي درمان شناختي رفتاري را بر افسردگي كودكان خانواده هاي بازساختاريافته بررسي نمايد. روش كار: اين پژوهش از نوع نيمه تجربي بود. حجم نمونه شامل 20 كودك بود كه اين افراد به صورت هدفمند از ميان كودكان واجد شرايط ورود به پژوهش انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش(10 كودك) و كنترل(10 كودك) جايگزين شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه آخنباخ(فرم والدين)، استفاده گرديد. داده هاي به دست آمده، توسط نرم افزار SPSS22 تحليل شدند.يافته ها: نتايج تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر بين كودكان گروه آزمايش و كنترل در متغير وابسته يعني افسردگي، تفاوت معناداري را نشان دادند(0.05≥ P).نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش، به نظر مي رسد كه رويكرد شناختي رفتاري، توانسته است با استفاده از فنون خود مانند بازسازي شناختي، كاهش نشخوار فكري، آموزش حل مسئله، بهبود آگاهي و انعطاف پذيري روان شناختي و نيز مهارت شناسايي و برخورد با هيجانات، ميزان افسردگي ناشي از رويدادهاي محيطي مرتبط با وضعيت خانواده ي بازساختاريافته را در كودكان كاهش دهد. بنابراين اين درمان، مي تواند به عنوان درماني مؤثر براي كاهش افسردگي كودكان در اين خانواده ها مورد استفاده قرار گيرد.