اثربخشي بسته واقعيت مجازي بر هراس اجتماعي و سخنراني هاي اجتماعي

مقدمه: ترس از ظهور در اجتماع و سخنراني‌هاي اجتماعي از شايع ترين نوع هراس‌هاي اجتماعي به شمار مي‌آيد. بنابراين پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي بسته واقعيت مجازي بر هراس اجتماعي و سخنراني هاي اجتماعي انجام شد.روش كار: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون_ پس آزمون و پيگيري دوماهه با گروه كنترل بوده است. جامعه آماري پژوهش حاضر متشكل از مديران صنف فناوري اطلاعات شهر تهران در سال 1399 بود كه از بين آنها تعداد 30 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و بطور تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) قرار گرفتند،گروه آزمايش طي مدت 12 جلسه (هر جلسه 15دقيقه) تحت پروتكل درماني مبتني بر واقعيت مجازي قرار گرفتند. اما براي گروه كنترل هيچ مداخله اي صورت نگرفت. هر دو گروه در مراحل مختلف به سياهه هراس اجتماعي كانر و همكاران (2000) پاسخ دادند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل واريانس آميخته با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ي 23 استفاده شد.يافته ها: نتايج بيانگر اين بود كه بسته واقعيت مجازي توانسته است ترس(23.08=F؛ 0.001 P)، اجتناب(13.590=F؛ 0.001 P)، ناراحتي فيزيولوژيكي(23.88=F؛ 0.001 P) و هراس اجتماعي به طور كلي(67.54=F؛ 0.001 P) به‌ طور معناداري بهبود بخشيده و نتايج در دوره پيگيري نيز ماندگار بوده است (0.05 P).نتيجه گيري: نتايج حاكي از اثربخشي پروتكل درماني مبتني بر واقعيت مجازي بر كاهش علائم هراس اجتماعي و سخنراني هاي اجتماعي بود. بنابراين، از اين روش مي توان به عنوان يك روش درماني نوين در جهت درمان اختلال هراس اجتماعي و ساير اختلالات مشابه استفاده كرد.