جانمايي بهينه چاه هاي توسعه اي و تكميلي در يكي از ميادين نفتي جنوب غرب ايران با استفاده از روش هاي زمين آماري و به كارگيري تابع هدف

با توجه به ضرورت شناخت اهداف زيرسطحي و زون‌هاي بهره‌ده و هزينه زياد عمليات حفاري و ريسك بالاي عمليات اكتشاف مخازن هيدروكربني، تعيين محل بهينه‌ي حفاري چاه‌هاي نفت و گاز اهميت زيادي دارد كه مي‌تواند در اقتصادي كردن پروژه‌هاي نفتي تاثير شگرفي داشته باشد. هدف از انجام اين پژوهش، طراحي بهينه محل مناسب حفر چاه‌هاي نفت و گاز در يكي از مخازن هيدروكربني جنوب غرب ايران با استفاده از روش‌هاي زمين‌آماري به منظور اكتشافات تكميلي و افزايش بهره‌دهي است. بدين منظور، ابتدا از تخمين زمين‌آماري كريجينگ براي برآورد پارامترهاي پتروفيزيكي اين مخزن استفاده و مقادير تخلخل، اشباع آب و واريانس كريجينگ اين پارامترها در مدل بلوكي طراحي شده محاسبه شد. با تعريف يك تابع هدف، تغييرات اين تابع به گونه‌اي در نظر گرفته شد كه منجر به بيشينه شدن تخلخل، اشباع هيدروكربور و واريانس كريجينگ آن‌ها در بلوكهاي قرار گرفته در يك راستاي قائم شود. از اين‌رو، نقطه بهينه حفاري در مختصاتي پيشنهاد مي‌گردد كه تابع هدف مذكور در اين راستاي قائم بيشينه گردد. بدين منظور، با در نظر گرفتن دو رويكرد مختلف، يعني طراحي حفاري‌هاي تكميلي و توسعه‌اي، 5 مكان بهينه حفاري براي چاه‌هاي توسعه‌اي و 5 مكان بهينه حفاري براي چاه‌هاي تكميلي به ترتيب اولويت حفر پيشنهاد شد. برآوردهاي انجام شده، نشان داده است كه حفر چاه‌هاي توسعه‌اي مي‌تواند ذخيره هيدروكربن درجاي مخزن را 26.3 درصد افزايش و حفر چاه‌هاي تكميلي، واريانس و خطاي تخمين را به ترتيب براي تخلخل به ميزان 10 و 10.4 درصد و براي اشباع آب به ميزان 8.3 و 2.9 درصد كاهش دهد.