رويكردي تحليلي به كيفيت معماري مسكن منطقه 1 تا 3 شهر تهران طي سال هاي 1357-1397

هدف اصلي پژوهش حاضر، سنجش كيفيت معماري مسكن شهر تهران در مناطق 1 تا3 طي سال هاي 1357-1397مي باشد. روش تحقيق بر مبناي روش توصيفي تحليلي و استفاده از ابزار پرسشنامه و نرم افزارspss در جهت سنجش معيارها است، ضمن آنكه با استفاده از نرم افزارExpert choice به امتياز دهي و وزن نسبي هر شاخص پرداخته است. در اين راستا نتايج پژوهش حاكي از آن است كه، با توجه به آزمون T تك نمونه اي كيفيت معماري مسكن طي سال هاي 1357-1397 در مناطق 1 تا3 شهر تهران به ترتيب برابر با 3.21 و2.81 مي باشد و بيانگر آن است كه معماري مسكن طي سال هاي 1357-1379 داراي مطلوبيت و رضايتمندي بهتري نسبت به سال هاي بعد بوده است، همچنين امتياز دهي به كيفيت معماري مسكن طي سال هاي 1357-1379 برابر با 0.648 و طي سال هاي1380-1397 برابر با 0.187 بوده است، حال آنكه وزن شاخص نسبي طي سال1357-1397 در كيفيت معماري مساكن شهر تهران0.544 و طي سال هاي 1380-1397 برابر با 0.254 مي‌باشد. لذا اين ارقام بيانگر آن هستند كه كيفيت معماري مسكوني طي سال هاي 1357-1379 از رده مناسب تري نسبت به سال هاي اخير برخوردار بوده است.