تصوير كردن اثر انگشتان با استفاده از ليزر اشعه ماوراء بنفش

Visualization of aged fingerprints with an ultraviolet laser

تشخيص اثر انگشتان قديمي دشوار است، زيرا در طول زمان با قرار گرفتن در معرض نور، رطوبت و درجه حرارت، مي‌توانند از بين بروند. در اين مطالعه، اثر انگشتي كه مدت زماني از آن گذشته است (قديمي) با طيف‌سنجي زماني حل‌شده با يك ليزر پالسي ماوراي بنفش تصوير مي‌شود. اثر انگشت روي اسلايدهاي شيشه‌اي و كاغذ تهيه شده و سپس در سه شرايط نوري و دو شرايط رطوبتي تا يك‌سال ذخيره مي‌شوند. شدت‌هاي فلورسانس اثر انگشت با زمان كاهش مي‌يابند. نمونه‌هاي ذخيره شده در تاريكي كم‌تر از نور خورشيد يا تحت لامپ فلورسانس تخريب مي‌شوند. نمونه‌هايي كه تحت رطوبت كم هستند از آن‌هايي كه در رطوبت متوسط ذخيره مي‌شوند، كم‌تر تخريب مي‌شوند. با افزايش زمان ذخيره‌سازي، يك پيك تابش فلوئورسانس در طول موجي طولاني‌تر از پيك قابل مشاهده در طيف قبلي، ظاهر مي‌شود. اين پيك براي تصوير يك اثر انگشت قديمي در طول زمان استفاده مي‌شود. يك تصوير از اثر انگشت ابتدا قابل مشاهده نبود، اما تصوير وقتي زمان رسوب اثر انگشت افزايش مي‌يابد ظاهر مي‌شود.

Detection of aged fingerprints is difficult because they can degrade over time with exposure to light, moisture, and temperature. In this study, aging fingerprints were visualized by time-resolved spectroscopy with an ultraviolet-pulsed laser. Fingerprints were prepared on glass slides and paper and then stored under three lighting conditions and two humidity conditions for up to a year. The fluorescence intensities of the fingerprints decreased with time. Samples were stored in the dark degraded less than in sunlight or under a fluorescent lamp. Samples were stored under low humidity degraded less than under moderate humidity. As the storage period increased, a fluorescence emission peak appeared that was at a longer wavelength than the peak visible in earlier spectra. This peak was used for visualization of an aged fingerprint over time. An image of the fingerprint was not initially visible, but an image appeared as the time since deposition of the fingerprint increased.