مدل‌سازي موانع شكل‌گيري اثربخش اتاق فكردر سازمان هاي دولتي كشور با روش ساختاري تفسيري

ضرورت هم انديشي خبرگان و انديشمندان در تصميمات و سياست‌گذاري‌هاي كلان منجر به پيدايش مفهومي نوين در ادبيات مديريت به نام اتاق فكر شد. در اين راستا مديران و سياست ‌گذاران كلان سازماني تلاش‌ هاي بي‌وقفه‌ اي به‌منظور تشكيل اتاق فكر كردند. اما متأسفانه خروجي‌ هاي نامطلوب اتاق ‌هاي فكر نشان از اثربخش نبودن تشكيل آن داشته است. به همين دليل شناسايي و يافتن ارتباطات مفهومي ميان موانعي كه در مسير تشكيل اتاق فكر اخلال ايجاد كرده، مي ‌تواند تسهيل ‌كننده اي قوي در مسير شكل ‌گيري اتاق فكر باشد. بر اين اساس هدف از انجام مطالعه حاضر مدل‌سازي موانع شكل ‌گيري اثربخش اتاق فكر بوده است. شناسايي موانع شكل ‌گيري اتاق فكر از طريق مصاحبه ‌هاي نيمه ساختاريافته با روش تحليل محتواي كيفي بر پايه تكنيك اشباع نظري با 16 نفر از استادان مديريت دولتي و خط مشي ‌گذاري انجام گرفت. روايي و پايايي مصاحبه‌ ها به ترتيب با روش روايي محتواي نسبي و شاخص كاپاي كوهن تأييد شد. كدگذاري مصاحبه ‌ها با استفاده از نرم افزار اطلس تي منجر به شناسايي 12 مانع اصلي در شكل ‌گيري اتاق فكر شد. به‌منظور مدل‌سازي موانع شناسايي ‌ شده از نظرات 28 نفر از مديران ارشد سازمان هاي دولتي استان لرستان با روش نمونه ‌گيري هدفمند و به كمك پرسشنامه استفاده شد. روايي و پايايي پرسشنامه به ترتيب با بهره ‌گيري از روايي محتوا و روش آزمونپس‌ آزمون تأييد شد. مدل‌سازي موانع شناسايي ‌شده با روش ساختاري تفسيري منجر به تشكيل شش سطح شد كه ضعف تجربه، نبودن دانش نظري و بازخورد نامطلوب، اثرگذارترين و تعارض فرهنگي و جمع‌گرايي محدود، اثرپذيرترين موانع بودند.