تحليل حكمراني دروني و بيروني نظام آموزش عالي ايران

بسياري از دلايل حكمراني نامطلوب در نظام آموزش عالي تنها ناشي از عوامل درون وزارتي نيستند بلكه عوامل برون وزارتي نيز در آن نقش دارند. هدف از مقاله حاضر تحليل حكمراني دروني و بيروني نظام آموزش عالي ايران است. به‌منظور نيل به اين هدف، از رويكرد كيفي استفاده شد. جامعه آماري تحقيق مديركل‌ها و كارشناسان ارشد معاونت‌هاي آموزشي و پژوهشي وزارت علوم، تحقيقات و فناوري بودند كه بر اساس اشباع نظري داده‌ها، تعداد 11 نفر از آن‌ها به ‌صورت رودررو مورد مصاحبه قرار گرفتند. براي گردآوري داده‌ها از روش مصاحبه نيمه ساختار‌يافته و براي تحليل آن‌ها از روش تحليل محتواي استقرايي استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد مهم‌ترين بازيگران حكمراني دروني شامل رئيس دانشگاه، هيئت‌رئيسه، شوراي دانشگاه و هيئت‌امنا مي‌باشند و بازيگران حكمراني بيروني شامل شوراي عالي انقلاب فرهنگي، مجمع تشخيص مصلحت نظام، شوراي عالي عتف، وزارت علوم تحقيقات و فناوري و معاونت علمي و فناوري رياست جمهوري مي‌باشند. همچنين مؤلفه‌هاي نظام حكمراني آموزش عالي مشتمل بر بازيگران (برخاسته از دولت، بازار و يا جامعه مدني) و سياست‌ها (‌سياست‌هاي درون نهادي شامل سياست‌هاي مالي، سياست‌هاي محتوايي، سياست‌هاي ساختاري و سياست‌هاي بروننهادي شامل سياست‌هاي اجتماعي، سياست‌هاي كارآفريني و سياست‌هاي حاكميتي) هستند. سپس هر يك از بازيگران دروني و بيروني نظام حكمراني آموزش عالي بر اساس كاركردهاي قانوني‌شان مطابق با چارچوب پژوهش مورد بررسي قرار گرفتند.