تغييرات زماني فرسايش بين‌شياري تحت تأثير درجه شيب در خاك‌هاي با بافت مختلف

فرآيند جدا شدن ذرات خاك به وسيله قطرات باران و انتقال آن‌ها بر اثر پاشمان و يا جريان كم‌عمق سطحي، فرسايش بين‌شياري در نظر گرفته مي‌شود كه مي‌تواند باعث كاهش حاصلخيزي خاك و آلودگي آب‌هاي سطحي شود. اين پژوهش به منظور بررسي تغييرات زماني فرسايش بين‌شياري در خاك‌هاي مختلف تحت تأثير شيب سطح انجام گرفت. براي اين منظور آزمايش در سه خاك منطقه نيمه‌خشك با بافت مختلف در چهار شيب تحت باران شبيه‌سازي شده با شدت ثابت 30 ميلي‌متر بر ساعت در سه تكرار با مجموع 36 واحد آزمايشي اجرا شد. نتايج نشان داد كه آستانه وقوع فرسايش بين‌شياري در شيب‌هاي بالا سريع‌تر به وقوع پيوست. خاك درشت‌بافت (لوم‌رس‌شني) به دليل وجود ذرات درشت‌دانه وابستگي بيش‌تري به شيب سطح دارد و در شيب‌هاي پايين به دليل عدم تشكيل جريان‌هاي سطحي زياد، آستانه وقوع فرسايش بين‌شياري با تأخير بيش‌تري رخ مي‌دهد. به‌طور كلي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه درجه شيب عامل مهم مؤثر بر آستانه زماني وقوع، زمان اوج و شدت تغييرات فرسايش بين‌شياري در خاك‌هاي منطقه نيمه‌خشك مي‌باشد.