تحليل تطبيقي مؤلفه‌‌هاي سياسي و اقتصادي بي‌ثباتي‌هاي سياسي در ادوار شش‌گانه حيات جمهوري اسلامي

اين مقاله با استفاده از روش مقايسه‌اي ذيل ره‌يافت جامعه‌شناسي تاريخي مي‌كوشد تا مؤلفه‌هاي سياسي و اقتصادي معرف بي‌ثباتي سياسي را در ادوار شش‌گانه حيات جمهوري اسلامي طي سال‌هاي 1357-1392 از طريق مؤلفه‌هاي هفت‌گانه شامل ناآرامي‌هاي اقتصادي، درگيري‌هاي جدايي‌طلبانه، انشقاق سياسي، عوامل خارجي، كودتا، مناقشات انتخاباتي، و ناآرامي‌‌هاي سياسي تحليل تطبيقي كند. بر اين اساس، مقاله نخست نشان مي‌دهد از ميان مؤلفه‌هاي مزبور درگيري‌هاي جدايي‌طلبانه، كودتا، و ناآرامي‌‌هاي اقتصادي كم‌ترين نقش و انشقاق سياسي بيش‌ترين نقش را در وقوع بي‌ثباتي سياسي در ايران دوره موردبررسي داشته‌اند. دوم، مشخص مي‌كند بيش‌ترين تعداد مؤلفه‌هاي بي‌ثباتي سياسي در دوره اول و كم‌ترين تعداد در دوره سوم وجود داشته است. سوم، نشان مي‌دهد مؤلفه‌هاي بي‌ثباتي سياسي در ايران در بيش‌تر مواردي مانند درگيري‌هاي جدايي‌طلبانه، ترورهاي سياسي، كودتا، و جنگ، كه در دوره‌هاي اول تفوق داشته‌اند، از دوره‌هاي چهارم به‌بعد جاي خود را به مؤلفه‌هايي مانند مناقشات انتخاباتي داده‌اند و بدين‌سان ماهيت ناپايدار مؤلفه‌هاي بي‌ثباتي سياسي در ايران را منعكس كرده‌اند. چهارم، مشخص مي‌‌كند مؤلفه انشقاق سياسي برخلاف ساير مؤلفه‌ها در تمامي ادوار حيات سياسي دولت‌ها همواره با ماهيتي پايدار وجود داشته است. درنهايت مقاله با در‌پيش‌گرفتن رويكرد تبييني نشان مي‌دهد كه ساختارهاي تاريخي، ساختار دولت، و كنش كارگزاران سياسي چرا و چگونه بر پايداري و ناپايداري مؤلفه‌هاي بي‌ثباتي سياسي در ايران اثر گذاشته است.