مفهوم سازي مناطق مرزي و تبيين پارامترهاي شكل دهنده آنها

تحولات و پيشرفت هاي صورت ‌گرفته در طي دهه هاي اخير روند وابستگي و پيوند روزافزون كشورها را به يكديگر فراهم آورده است و در اين بين مناطق مرزي را به كانون توجه مطالعات تبديل كرده است. مطالعات مرزي در دوره حاضر بيشتر روي توسعه مناطق مرزي، سطح كنش ها، نفوذپذيري مرزها، ساكنين مرزي و غيره همه به نوعي بر برجسته تر شدن مطالعه مناطق مرزي تأكيد كرده اند. بررسي مطالعات صورت‌گرفته در اين زمينه نشانگر وجود نوعي ابهام و عدم مفهوم سازي درست از منطقه مرزي است. از سوي ديگر، در زمينه وسعت و پهنه سازي منطقه اي كه به عنوان منطقه مرزي در نظر گرفته شود، كاري صورت نگرفته است. تحقيق حاضر با هدف مفهوم سازي و تبيين مولفه هاي شكل دهنده منطقه مرزي با روش توصيفي و تحليلي و با استفاده از داده هاي كتابخانه اي و پرسش نامه اي به انجام رسيده است. نتايج حاصل از تحقيق حاضر نشان دهنده آن است كه مفهوم منطقه مرزي فضاي جغرافيايي بلافصل خطوط مرزي با وسعت هاي متفاوت كه تحت تأثير مستقيم مرزها قرار مي گيرند، مي باشد. براي تفسير از تحليل محتوا و تحليل سلسله‌مراتبي(ANP)، استفاده شده است. نتايج اولويت‌بندي نيز نشان مي‌دهد كه دارا بودن پيوند طبيعي با فراسوي مرز، سرمايه‌گذاري پايين در منطقه(به دلايل امنيتي و غيره)، دارا بودن پيوند قوميتي با فراسوي مرز، تأثيرپذيري از سياست ارتباطي نسبت به كشور هم مرز، داراي پيوندهاي تاريخي با فراسوي مرز، آميختگي زندگي بازيگران با مرز، منطقه اي با وسعت توافق‌شده و در آخر قرارگيري در خط مقدم حمله و جنگ، موثر مولفه هاي شكل دهي منطقه مرزي انتخاب شدند