شناسايي مولفه‌هاي بروز ناهنجاري در ورزشگاه هاي ايران (مطالعه موردي: ليگ برتر فوتبال)

هدف از پژوهش حاضر، شناسايي مولفه هاي بروز ناهنجاري در ورزشگاه هاي ايران است. اين پژوهش به لحاظ هدف در شمار پژوهش هاي كاربردي و از منظر ماهيت جزو پژوهش هاي آميخته بود كه در دو مرحله كيفي از نوع تحليل محتوا و كمي انجام شد. نمونه آماري كيفي شامل تمامي متخصصان و صاحب نظران در زمينه خشونت و هواداري در فوتبال (مديران ورزشي، اعضاي هيات علمي، مسئولان كانون هواداران، هواداران و اصحاب رسانه) بود كه پس از 17 مصاحبه (به عنوان نمونه مطالعاتي هدفمند– گلوله برفي) و رسيدن به مرحله اشباع نظري، تمامي مصاحبه ها به منظور تحليل بر روي كاغذ نگارش شد و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. در ادامه ضمن تحليل محتواي مصاحبه ها و ادبيات پيشينه اين حوزه، تعداد 45 مفهوم بعد از دو دور دلفي (FDM) در قالب پرسشنامه به دست آمد كه پس از توزيع در ميان تعداد 30 نفر از هواداران حاضر در ورزشگاه آزادي، ضريب پايايي آن 0.783 به دست آمد. با استفاده از فرمول كوكران براي حجم جامعه نامشخص،250 پرسشنامه در ورزشگاه هاي غدير اهواز، عضدي رشت، آزادي تهران، تختي جم و يادگار امام تبريز به عنوان ورزشگاه هاي ملتهب در هفته ششم ليگ برتر توزيع شد كه در نهايت 221 پرسشنامه مورد بررسي قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزارv.22  SPSS و مدلسازي معادلات ساختاري (LISREL v.8.8) تجزيه و تحليل شدند كه با توجه به ضرايب تاثير به ترتيب كانون هواداران (0.67)، شرايط ورزشگاه ها (0.60)، شرايط فرهنگي (0.44)، شرايط امنيتي (0.37) وضعيت مديريت (0.30) مهمترين مولفه ها بودند. به نظر مي رسد با توجه به حضور ليدرها در قالب كانون هواداران به عنوان مهمترين مولفه ناهنجاري و تحريك هواداران در ورزشگاه هاي ايران، ارائه آموزش هاي لازم به اين گروه از افراد براي مديريت سكوها در كنار به كارگيري افراد شايسته در اين جايگاه بيش از پيش ضروري است.