بررسي علل گرايش ورزشكاران نخبه به دوپينگ

اهميت و نقش ورزش در حوزه بين المللي و به طور ويژه حضور ورزشكاران پاك و عاري از دوپينگ در رويدادهاي ورزشي بر كسي پوشيده نيست. هدف از پژوهش حاضر، بررسي علل گرايش ورزشكاران نخبه به دوپينگ است كه با روش كيفي انجام شد. جامعۀ آماري اين پژوهش را هيئت رئيسه فدراسيون ها، مربيان و ورزشكاران تيم هاي ملي دوچرخه سواري، دوميداني، وزنه برداري، كشتي و بسكتبال كه بر اساس گزارش فدراسيون پزشكي در آذر 1395 داراي بيشترين آمار دوپينگ در ايران بودند و در بازي هاي آسيايي جاكارتا حضور داشتند، تشكيل مي دادند. نمونه ها با روش نمونه گيري هدفمند و تكنيك گلوله برفي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده‏ها، از مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته و براي انجام مراحل كدگذاري و تحليل داده ها از نرم نرم افزار MAXQDA 2018 استفاده شد. بر اساس يافته ها، 13 مولفه به عنوان علل گرايش به دوپينگ در بين ورزشكاران ملي پوش ايران شناسايي شدند: مشكلات فردي، رواني، مالي، قانون، مديريتي، مربيان، عملكردي، نگرش فرد، دلايل اجتماعي و فرهنگي، كنترل، ساختاري، منفعت طلبي و رسانه ها. در پايان، متناسب با نتايج به دست آمده پيشنهادهايي در راستاي جلوگيري از گرايش ورزشكاران به دوپينگ ارائه شد.