سنجش نقش ورزش در برساخت گرايش‌هاي هويت‌خواهانه

ورزش به مثابه يك واقعيت و رفتار اجتماعي مي تواند فضايي براي تجلي و بازنمايي كنش ها و رفتارهاي هويت خواهانه باشد. اين امر، به ويژه در جهان ارتباطاتي و اطلاعاتي امروز و محبوبيت فزاينده شماري از ورزش ها، قابل تامل است. هويت‌خواهي از مهترين شاخص‌هاي ملي‌گرايي است. در عصر حاضر با وجود گرايش كشورها به سمت جهاني شدن، ملي‌گرايي و گرايش‌هاي هويت‌خواهانه نيز همچنان مورد پذيرش ملت ها و كشورها هستند. هدف پژوهش حاضر، بررسي چگونگي تاثير ورزش بر هويت خواهي است. روش تحقيق در اين پژوهش، پيمايشي است كه با تدوين پرسشنامه و روش نمونه گيري خوشه اي، نظر 120 نفر از اعضاي هيئت علمي و دانشجويان دكتري رشته هاي مديريت ورزشي و جغرافياي سياسي در دانشگاه هاي تهران درباره تاثير ورزش بر شاخص هاي هويت شامل هويت ملي، مليت و ناسيوناليسم و دولت ملت سازي پرسيده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه ورزش مي تواند فضايي براي بروز و تقويت هويت ملي باشد؛ مانند نتايج درخشان ورزشكاران ايراني در المپيك 2012 لندن و افزايش وزن ژئوپوليتيكي ايران در جهان اسلام. مليت و ناسيوناليسم نيز مي تواند در مسابقات ورزشي تجلي يابد و تاثير سياسي و ژئوپوليتيكي خود را برجاي بگذارد؛ مانند قهرماني كشور قطر در جام ملت هاي آسيا 2019 كه به ابزاري براي خودنمايي اين كشور در مقابل ژئوپوليتيك تحميلي عربستان تبديل شد. همچنين، ورزش مي تواند فرايند دولت ملت سازي را نيز تحت تاثير قرار دهد.پشنهاد پژوهش حاضر اين است كه مديران، مسئولان و سياست‌گذاران، نقش ورزش در مسائل هويتي و ملي‌گرايانه به ‌عنوان يك اصل راهبردي در سياست‌هاي كلان ملي و كشوري را در نظر گيرند.