بررسي موانع فرهنگي و اجتماعي مشاركت زنان سالمند شهر تهران در برنامه‌هاي ورزش همگاني

اين پژوهش با هدف بررسي موانع فرهنگي و اجتماعي مشاركت زنان سالمند در ورزش همگاني انجام شد  و با استفاده از چارچوب نظري متغيرهاي الگويي پارسنز متغيرهاي تنوع اهداف مشاركت، سبك زندگي، پايگاه اجتماعي، شبكه روابط اجتماعي، جامعه‏پذيري جنسيتي، ناتوان‏انگاري و علاقه‏هاي فردي استخراج گرديد. پژوهش با روش پيمايشي انجام و از ابزار پرسشنامه محقق‏ساخته براي گردآوري داده‏ها بهره گرفته شد. جامعه آماري پژوهش را زنان سالمند شهر تهران تشكيل مي دادند كه با استفاده از فرمول كوكران، نمونه مورد مطالعه به ميزان 286 نفر برآورد شد. پس از آزمون روايي پرسشنامه، نمونه‏گيري با روش خوشه اي چند مرحله‏اي اجرا گرديد و داده‏ها گردآوري شدند.نتايج نشان داد سبك زندگي كه مبتني بر تحرك كم باشد و پيامد زندگي شهري است، يكي از موانع مشاركت در ورزش همگاني است. در افرادي كه روابط اجتماعي آنان محدود است، كمبود روابط اجتماعي به دليل آگاهي اجتماعيِ كم سبب كاهش مشاركت در ورزش همگاني مي‏گردد. ناتوان‏انگاري در دو بعد سالمندي و جنسيتي كه از ديدگاه‏هاي فرهنگي برخاسته است، به عنوان باوري ريشه‏دار مانعي براي مشاركت‏هاي ورزشي به شمار مي‏رود. از سوي ديگر،  هر چه افراد اهداف بيشتري براي شركت در ورزش‏هاي همگاني داشته باشند، مشاركت بيشتري نيز پيدا مي‏كنند و نبود تنوع در اهداف، انگيزه مشاركت را كاهش مي‏دهد. در كنار اين عوامل، وجود علاقه‏هاي فردي به ورزش، تسهيل كننده مشاركت ورزشي در زنان سالمند است و رابطه‏ پايگاه اجتماعي اقتصادي با گرايش زنان سالمند به ورزش همگاني معنادار مي باشد، اما بين متغير جامعه‏پذيري جنسيتي با متغير وابسته همبستگي معناداري در سطح اطمينان 95 درصد ديده نمي شود كه تك‏جنسيتي بودن جامعه‏ آماري مي‏تواند دليل اين نتيجه باشد.