رابطه استحكام من با جرأت مندي: نقش تعديل كننده بهشياري

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش تعديل كننده بهشياري در رابطه استحكام من با جرأت مندي انجام شد. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانشجويان دانشگاه تهران در سال تحصيلي 97-98 بود. نمونه آماري شامل 301 دانشجو بود كه با روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. از شركت كنندگان خواسته شد تا به پرسشنامه هاي جرأت مندي راتوس (راتوس، 1973)، استحكام من (بشارت، 1386) و بهشياري براون و رايان (براون و رايان، 2003) پاسخ دهند. يافته هاي حاصل نشان دادند كه بين جرأت مندي با استحكام من و جرأت مندي با بهشياري رابطه مثبت معنا دار وجود دارد. نتايج رگرسيون سلسله مراتبي نشان داد كه بهشياري نمي تواند به عنوان عامل تعديل كننده در رابطه استحكام من با جرأت مندي اثر گذار باشد.