كنش پذيري سوژه زن در تحولات تاريخ معاصر ايران

هدف: هدف پژوهش حاضر اين است تا نشان دهد زنان با گذشت زمان به عنوان حاملان حركت هاي اومانيسيتي، به جاي عدم كنش پذيري در مقابل ساختار مذكر به سوژه هاي سر به راهي در ساختار مذكر تبديل شده اند و به جاي تاكيد بر ساختار غير جنسيتي و نقد نابرابري هاي ساختار اجتماعي، سياسي و اقتصادي مذكر، خود به عنوان جزيي از ساختار، حضور در ساختار را به عنوان يك وظيفه اجتماعي براي خود در نظر گرفته اند. روش: روش تحقيق تحليلي و توصيفي است و چارچوب نظري تحقيق ماركسيسم ساختارگرا است. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه جنبش هاي دفاع از حقوق زنان گرچه در اعتراض به برخي نابرابري ها در صورتبندي هاي اجتماعي، سياسي و اقتصادي شكل گرفته است، اما اعتراضات زنان هم موجبات گسترش مشاركت زنان در زندگي سياسي و فرهنگي را هموار نكرده است و هم اين اعتراضات، زنان را به سوژه هاي متوهم و سربه راهي تبديل كرده است.