بررسي اثربخشي درمان بافت نگر انصاف محور مبتني بر نظريه بوزورمنينايج بر افزايش كيفيت و كاهش تعارضات زناشويي در زوجين

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي رويكرد درماني بافت نگر انصاف محور (مبتني بر نظريه بوزورمنينايج) بر افزايش كيفيت زناشويي و كاهش دلزدگي زناشويي در زوجين داراي تعارضات زناشويي بود. روش : روش اين پژوهش از نوع شبه آزمايشي با طرح پيشآزمون ـ پسآزمون، با گروه كنترل و پيگيري سه‌ماهه بود. جامعه آماري شامل همه زوج‌هايي بود كه در سال 1398-1397 به دفتر مشاوره و خدمات روان‌شناختي خصوصي زير نظر سازمان نظام روانشناسي و مشاوره در شهر اروميه مراجعه داشتند پرسشنامه‌هاي مورد استفاده شامل مقياس كيفيت زناشويي فرم تجديدنظر شده باسبي و همكاران (RDAS) و پرسشنامه تعارضات زناشويي تجديدنظر شده ثنايي و همكاران (MCQR) بود. پس از همتاسازي، آزمودني ها در  دو گروه (آزمايش و كنترل) هر گروه 8 زوج گماشته شدند. سپس براي گروه آزمايشي 10جلسه روان درماني با رويكرد بافت نگر انصاف محور  صورت گرفت و پيگيري پس از 3 ماه  انجام گرفت. براي تحليل داده‌ها و فرضيه‌ها از روش آزمون آماري «تحليل واريانس اندازه‌گيري مكرر» و نرم‌افزار SPSS استفاده گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد، اثربخشي رويكرد درماني بافت نگر انصاف محور بر افزايش «كيفيت زناشويي» و كاهش «تعارضات زناشويي» با گروه كنترل در سطح (0.001 p)  تفاوت معنادار وجود دارد  و اثربخشي درمان با گذشت زمان پايدار است. بنابراين مي توان گفت در درازمدت حس عدالت و انصاف در رابطه منجر به بهبودي پايدار كاركردهاي خانواده مي گردد.