طراحي راهبرد عملي براي ازدواج سالم

افزايش طلاق در ايران در حالي تبديل به يك مسئله اجتماعي شده است كه فقدان الگوي سياست‌گذاري در اين حوزه منجر به اقدامات آني، مقطعي و فاقد اثربخشي لازم و نيز موازي‌كاري‌هاي زياد و بي‌نتيجه شده است. اين موضوع علاوه بر مسئله اجتماعي، مسئله‌اي فرهنگي نيز شده است، بنابراين نيازمند يكپارچگي و برخورداري الگويي ازپيش‌تعيين‌شده است. اين مقاله با الهام از نظريه اسپريگن به دنبال سياستي فرهنگي اجتماعي است تا به طراحي الگويي دست يايد كه اگر نتواند مشكل طلاق را كاهش دهد، دست كم به طراحي سياستي جامع با عنوان ازدواج سالم بپردازد. به اين منظور محقق با استفاده از اطلاعات موجود و داده‌هاي مستخرج از مطالعات مرتبط با طلاق در حوزه اجتماعي و روانشناسي و بررسي نقاط و قوت و ضعف آنها، پس از طرح علل مهمتر، به ارائه راه حل مناسب در اين زمينه پرداخته تا بتواند آينده‌‌اي بهتر براي جامعه ايران در حوزه ازدواج ترسيم نمايد.